Prawnik Robert Dean zostaje przypadkowo i nieświadomie zamieszany w sprawę związaną z zabójstwem kongresmena blokującego ustawę mającą dać służbom bezpieczeństwa możliwość prawie nieograniczonej inwigilacji obywateli. Zabójstwo, zlecone przez poważanego polityka, zostało przypadkowo zarejestrowane przez kamerę wykorzystywaną do obserwacji przyrodniczych. Nośnik z nagraniem zostaje podrzucony Deanowi, który zanim w ogóle orientuje się, że go posiada, zostaje skompromitowany w oczach opinii publicznej, po to aby uniewiarygodnić jego ewentualne zeznania. Prasa donosi o jego rzekomych kontaktach z mafią, praniu pieniędzy, romansie, przez co traci pracę, żonę, a jego konta bankowe zostają zablokowane. Ale może stracić coś jeszcze – życie, bo odtąd polują na niego ludzie chcący zdobyć nagranie.
Film jest dobrze pomyślany i sprawnie zrealizowany. Wciąga od samego początku i utrzymuje uwagę widza do końca, pomimo że od początku wiadomo, kto stoi za zabójstwem. Nie wie tego jednak główny bohater. Tempo wydarzeń nawet na chwilę nie spada. Aktorzy grają bardzo dobrze Gene Hackman jest odpowiednio tajemniczy, Jon Voight zimny i cyniczny, a Will Smith sprawia, że jego bohater, mimo braku krystaliczności czynów, jest sympatyczny i chce mu się kibicować. Dialogi są dobrze napisane, zabarwione ironicznym poczuciem humoru.
Film, oprócz inwigilacji, porusza jeszcze jedną ważną kwestię – pokazuje, jak łatwo zniszczyć człowieka, odpowiednio manipulując faktami i wykorzystując do tego media.
ASPEKTY TECHNICZNE
Tonacja kolorystyczna „Wroga publicznego” to szarości i granaty, często lśniące od deszczu i świateł reflektorów samochodowych. Sceny ucieczki w tunelu, z rozpryskującą się wodą, niebieskim, białym i czerwonym światłem wyglądają jak żywcem wyjęte z komiksu lub namalowane przez twórcę graffiti. W ciemnych ujęciach, których nie brakuje, słabo widać detale. Obraz jest za to ostry, nie występują na nim zabrudzenia.
Głośniki właściwie przez cały czas są zajęte, a im bliżej końca filmu, tym częściej udzielają się tyły. Sceną, w której najlepiej słychać efekt dookolności, jest krążenie helikoptera śledzącego Roberta Deana uciekającego przez hotelowy balkon. Także zbliżające i oddalające się klaksony samochodów w tunelu są dobrze rozłożone w głośnikach. W scenie finałowej strzelaniny dobiegający z różnych stron huk strzałów i pękanie rozbijanego szkła trochę zlewają się ze sobą.
BONUSY
W dodatkch (z polskimi napisami) ciekawy, prawie półgodzinny materiał „Jak powstał Wróg publiczny”, w którym twórcy filmu, aktorzy i specjaliści od zdobywania informacji wypowiadają się na temat problemu poruszonego w filmie, czyli inwigilacji obywateli przez odpowiednie służby w imię bezpieczeństwa narodowego. Mówią o postępie technicznym poczynionym w tej dziedzinie, z którego większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, i o granicy między dbaniem o dobro ogółu a prawem do naruszania prywatności. Reżyser mówi o tym, jak dobierał obsadę, której filarami są Gene Hackman i Will Smith. Twórcy odsłaniają też kulisy realizacji, mówią m.in. o bardzo wymagającej lokalizacji filmu – zdjęcia kręcono przecież w tunelach, na promie, z powietrza i na terenie poprzemysłowym.
„Wszystko dozwolone: ostateczna rozgrywka” (13 min) pokazuje nagrywanie sceny finałowej strzelaniny w siedzibie mafii. Reżyser wydaje aktorom szczegółowe instrukcje, jak mają upadać i wyglądać. Do jednego z aktorów zwraca się z zaleceniem, żeby wyglądał naturalnie i żeby „nie miał agonii na twarzy”.
Dodatków dopełnia zwiastun i cztery sceny niewykorzystane, a w zasadzie tylko trochę różniące się od tych, które weszły do filmu. Są to: ugryzienie Jonesa przez psa, prośba Deana o spotkanie z Pintero, scena na promie i rozmowa o owłosionych nogach niani (polskie tytuły tych scen są mylące).
itk
Premiera DVD: 31.08.2012
|
