Pierwsza część „Uprowadzonej” zebrała bardzo dobre recenzje zarówno krytyków, jak i widzów, a wpływy były wysokie. Idąc tym tropem, zdecydowano o realizacji dwójki. W jej przypadku recenzje są już tylko dobre, choć może trzeba by powiedzieć, że aż dobre – nieczęsty to wszak przypadek wśród sequeli… W każdym razie jest już nieco gorzej (jeśli chodzi o poziom, wpływy były bowiem jeszcze większe) i chyba najlepiej na dwóch odsłonach sagę zakończyć.
Bohaterem filmu jest agent Bryan Mills, który nie tak dawno odbił córkę z rąk albańskich handlarzy żywym towarem. Przy okazji większość zbirów wyprawił na tamten świat, a pech chciał, że pośród nich znalazł się syn mafiosa Murada. Murad oczywiście poprzysięga pomścić syna, a okazja nadarza się dosyć szybko – oto Mills z żoną i córką przyjeżdżają na wakacje do Stambułu. Tym razem to właśnie dzielny agent z żoną zostają uprowadzeni, ale córka okazuje się równie dzielna jak ojciec i za jej sprawą tatuś uwalnia się z rąk bandytów. Los porywaczy nie jest od tego momentu do pozazdroszczenia…
Film składa się praktycznie z dwóch części, różniących się i klimatem, i poziomem. W pierwszej (porwanie i współpraca ojca z córką) mamy do czynienia z inteligentnym thrillerem, w którym jest napięcie i są zaskakujące rozwiązania. Druga (rozprawa z porywaczami) to schematyczny akcyjniak z jedynym sprawiedliwym i świetnie wyszkolonym, masakrującym kolejnych przeciwników. Widać, że w scenariuszu maczał palce będący ostatnio w rozchwianej formie Luc Besson. Po połączeniu wychodzi porządne kino akcji, ale już nie tak fascynujące jak poprzednia część (w jedynce jednak tematyka handlu kobietami była silną stroną opowieści i zdecydowanie ją pogłębiała). Tym niemniej jeśli ktoś lubi mocne męskie kino, będzie zadowolony.
ASPEKTY TECHNICZNE
Jeśli oczekiwaliśmy pocztówkowych, słonecznych widoczków z największego miasta Turcji… zawiedziemy się. Stambuł oferuje nam jedynie kilka momentów, w których będzie wyglądał jak z wakacyjnych wspomnień. Reszta scen, które rozgrywają się w tym mieście, ma dosyć ponury koloryt, a mocnego słońca na pewno tam nie uświadczymy. Barwy oscylują wokół brudnej zieleni, mocnego granatu i ciemnej żółcieni. Ostrość przeciętna, zresztą nie ma zbyt wielu zbliżeń, by móc pokontemplować szczegóły kadru. Detale dostrzeżemy chwilami z widocznym trudem, sporo scen rozgrywa się w zakamarkach i piwnicach oświetlonych mdłym lub sztucznym światłem, a wtedy obraz jest zbyt ciemny. Porządnie wypadają sceny pościgu rozgrywające się na tle szarej, upstrzonej kolorowymi plamami tkanin zabudowy miasta w dziennym świetle, natomiast już konfrontacja w ciemnych korytarzach łaźni pod kątem widoczności detali nie jest znakomita. Usterki transferu to głównie falowanie krawędzi (dachówki), ale nie jest to zbyt uciążliwa usterka.
Dźwięk do pewnego momentu obyczajowy, dopiero od sceny porwania robi się akcyjnie, co oznacza ciężkie, głuche ciosy w korpus walczących ze sobą przeciwników oraz strzały z pistoletów. Basami odzywają się wybuchy granatów rozrywających się na dachach domów, jak i katastrofa kolejowa, gdy pociąg miażdży samochód. Oczywiście pościg samochodowy to pisk opon po kocich łbach, ryk silników i zgrzyt blachy pojazdów, które się o siebie ocierają. Akcyjna ścieżka muzyczna dopełnia całości.
BONUSY
Zwiastuny i materiał „O filmie” (6 min) mający charakter bardziej promocyjny niż informacyjny. Mowa w nim między innymi o cudownych plenerach, jakich dostarczył Stambuł, oraz o realizacji bardzo trudnych scen kaskaderskich w mieście, gdzie zdjęcia kręcono na wielkim bazarze i w wąskich uliczkach.
Jan / veroika
Premiera DVD: 11.02.2013
|
