Kilka dni przed Gwiazdką. Paula jest matką dwóch córek przygniecioną przez problemy codziennego życia, w tym nieciekawą sytuację finansową. Tymczasem do miasta, w którym mieszka, przyjeżdża jej miłość z lat szkolnych, Nick. Nick jest właścicielem ekskluzywnej galerii sztuki i człowiekiem sukcesu. Paula zastanawia się, jak wyglądałoby jej życie, gdyby została żoną Nicka. Świąteczna magia sprawia, że ta myśl się urzeczywistnia, a życie Pauli od tej chwili przypomina bajkę. Jest bogata, stać ją na wszystko, ale czy rzeczy materialne są w stanie zapewnić jej szczęście?
Film pokazujący konsekwencje spełnienia marzenia nawiedzającego przynajmniej raz w życiu pewnie każdego ze zwykłych zjadaczy chleba – jakby to było być obrzydliwie bogatym, wieść dostatnie życie, nie martwić się o pieniądze i spełniać swoje zachcianki. Otóż okazuje się, że wcale nie jest tak różowo. A przynajmniej nie wtedy, kiedy ma się wyłącznie pieniądze, ale nie ma się tego, co jest tak cenne w zwykłym życiu przeciętnego człowieka, a w szarości dnia codziennego niedoceniane – fajnej rodziny, normalnych znajomych, bliskości, czyjegoś poczucia humoru itd. Z tej typowej świątecznej opowiastki płynie nauka, że trzeba doceniać to, co się ma, bo największym skarbem są więzi międzyludzkie. Banału owego nie obudowano jednak niczym ciekawym, co czyni go do bólu mdłym. A jeśli dodać, że nie ma w tym filmie niczego nieprzewidywalnego i na dobrą sprawę już w 30. minucie znamy zakończenie, „Świąteczna zamiana” pretenduje do miana idealnej pozycji na „dzień kacowy”, gdy po karnawałowych szaleństwach intelekt nie wspina się na specjalne wyżyny.
ASPEKTY TECHNICZNE
W zależności od „wcielenia” bohaterki występują dwa rodzaje kolorystki. Paula uboga żyje w szorstkich tkaninach w przaśnych brązach, przygaszonych szarościach i nieciekawych zieleniach. Obraz przez mdławe oświetlenie jest mocno depresyjny i pesymistyczny. Paula bogata to orgia podstawowych barw: błękitów, czerwieni, żółcieni oraz różów i granatów. Faktura ubrań jest gładka i błyszcząca. Twarze mają zdrowy odcień ładnej opalenizny. Ostrość mocno przeciętna. Przeważają miękkie kontury i słabawy kontrast. Falowanie krawędzi (gzymsy rezydencji) i szemranie tła – to z działki błędy transferu.
Dźwięk, podobnie jak obraz, przeciętny, z bardzo śladowymi tyłami i mocnym, dialogowym frontem. Muzyka ilustracyjna nie wpada w ucho.
BONUSY
Zwiastuny.
itk / veroika
Premiera DVD: 12.12.2012 |
