W brooklyńskim parku 11-letni Zachary Cowan uderza swojego klasowego kolegę Ethana Longstreeta. Ethan traci ząb, możliwe, że wypadnie mu jeszcze jeden… Rodzice obu chłopców należą do wyższej klasy średniej, uważają się za lepszych od innych, porządnych i jak najbardziej cywilizowanych obywateli. Penelope, prywatnie zaangażowana w walkę o prawa człowieka, zaprasza więc państwa Cowanów do swego mieszkania, by przedyskutować sprawę odszkodowania i pokrycia kosztów leczenia. Towarzyszy jej spokojny, dobroduszny mąż Michael. Ich goście to nieco nerwowa Nancy i jej zupełnie pochłonięty pracą mąż Alan Cowan. Spokojna i rzeczowa rozmowa szybko przekształca się w pyskówkę, w której każda strona broni swoich racji i obrzuca kalumniami przeciwnika. Cowanowie kilkakrotnie próbują wyjść, ale zawsze wracają, by dalej toczyć coraz bardziej irracjonalny spór, w którym coraz bardziej się wikłają i zmieniają punkt widzenia.
„Rzeź”, uznawana przez niektórych za najzabawniejszy film Romana Polańskiego (chyba zapominają o „Nieustraszonych pogromcach wampirów” i wampirze-Żydzie lubiącym czosnek…), jest ekranizacją sztuki Yasminy Rezy, wystawianej w Polsce pod tytułem „Bóg mordu”. Oba tytuły krwawe, ale i na scenie, i w filmie ranią tylko słowa: to oparty na dialogach komediodramat pokazujący, jak niewiele trzeba, by z kulturalnych osób wyszły zacietrzewione bestie ślepe na wszelkie logiczne argumenty i cywilizowane rozwiązania. Roman Polański – którego syna, Elvisa, uważny widz wypatrzy w jednej ze scen – nie starał się ukryć scenicznego rodowodu materiału: praktycznie cała akcja rozgrywa się w jednym mieszkaniu, nie ma żadnych przeskoków czasowych w trakcie rozmów czwórki głównych bohaterów, scenografia jest uboga, choć przemyślana i każdy przedmiot (album, wazon) będzie miał swoje pięć minut. Film jest prawdziwym popisem aktorów: Jodie Foster (Penelope) i Kate Winslet (Nancy) grają z ogniem i z niebywałym wyczuciem komicznym (obie były nominowane do Złotych Globów), John C. Reilly (Michael) i Christoph Waltz (Alan) tworzą bardzo niejednoznaczne postacie, które w każdej chwili potrafią nas zaskoczyć. „Rzeź” nie jest co prawda najwybitniejszym dziełem Polańskiego, to chyba bardziej oddech między realizacją ambitniejszych projektów, ale i tak to kino przez duże K.
ASPEKTY TECHNICZNE
Nic nie odwraca naszej uwagi od rozgrywającej się komediodramy, a scenografia i kostiumy nie rzucają się w oczy. Bohaterowie, jako przedstawiciele klasy średniej, noszą się skromnie, ale dosyć elegancko. Jednak w fakturze materiałów widocznej dla widza (kontrast daje o tym pojęcie) odzwierciedla się różnica w łonie tej samej klasy. Lepiej sytuowani Cowanowie ubierają się w tkaniny gładkie i jaśniejsze, momentami coś w nich zalśni (jedwab bluzki Nancy i jej perły). Longstreetowie ze swoimi sweterkami raczej wtapiają się w tło pokoju, w którym bogate w bibeloty dekoracje pełnią ważną funkcję. Poza mocniejszym błękitem apaszki Nancy, jej krwisto czerwoną szminką oraz słonecznie żółtymi tulipanami dominują szarości, czernie i stonowane bordo i czerwień. Ostrość przeciętna. Nie ma poważnych usterek.
Dźwięk wprawdzie w DD 5.1, ale tyły milczą jak zaklęte. Dialogi zajmują 90 procent ścieżki dźwiękowej i płyną, jak powinny, z frontu. Coraz szybciej wypowiadane kwestie są zrozumiałe i wyraźne i z tego też powodu lepiej posłuchać wersji oryginalnej.
BONUSY
Galeria zdjęć, książeczka z ciekawostkami z planu oraz wywiadami z aktorami i zwiastun.
Jan / veroika
Premiera DVD: 6.06.2012 |
