Kaprys jemeńskiego szejka, zapalonego wędkarza, który chce sprowadzić ławicę łososi do mającej powstać na pustyni rzeki, powoduje, że krzyżują się drogi pracownika rządowego departamentu ds. rybołówstwa Freda i pracującej w wielkiej korporacji managerki Harriet. Wycofany, nudny naukowiec, którego małżeństwo to pomyłka, i piękna, spełniona zawodowo managerka na pustyni będą budować nie tylko siedlisko dla łososi, ale i własną drogę do szczęścia.
Oryginalny pomysł i bardzo dobre wykonanie sprawiają, że oglądanie „Połowu szczęścia w Jemenie” należy do przyjemności. To jedna z nielicznych okazji, by popatrzeć na Bliski Wschód inaczej niż przez pryzmat terroryzmu, ale nic w tym dziwnego, skoro reżyserem filmu jest Lasse Hallstrom, znany z niebanalnego podejścia do „trudnych” tematów. Hallstrom tym razem dał się poznać bardziej jako romantyk pełen ckliwości i ciepła niż prześmiewca, choć film nie jest pozbawiony ironicznego humoru. To ostatnie przejawia się za sprawką postaci granej przez Kristin Scott Thomas. Jej Patricia Maxwell, rzeczniczka premiera, za wszelką cenę stara się poukładać świat i sprawić, by polityków, których uważa za, łagodnie mówiąc, stado durni, wykreować w mediach na co najmniej średnio inteligentnych. Genialnie to w filmie wychodzi i choć postać jest lekko przerysowana, jest w tym przewrotnie zabawna. W ogóle dialogi są napisane zgrabnie, niepozbawione złośliwości, a aktorzy pierwszoplanowi stanęli na wysokości zadania. Dużym atutem filmu są piękne górzysto-pustynne plenery.
ASPEKTY TECHNICZNE
A trzeba przyznać, że sfotografowane są one bardzo sugestywnie, z tymi tchnącymi soczystymi zielonościami szkockimi wzgórzami, zabarwionymi gdzieniegdzie fioletem wrzosów, i z beżowościami, brązami i oranżami jemeńskiej (choć właściwie marokańskiej, bo zdjęcia kręcono w tym właśnie kraju) pustyni. Trzecią paletą barwną zastosowaną w filmie jest szarość i granaty charakterystyczne dla Londynu. Obraz jest przeciętnie ostry, ma równie przeciętny kontrast, ale za to nie występują w nim właściwie żadne usterki.
Dźwięk tylko w kilku momentach daje wrażenie przestrzenności. Bardzo dobrze wypadł świst wędki zarzuconej przez Freda, której haczyk wytrąca broń z ręki zamachowca. To przeciągłe fiuuuuuuuuuu słychać najpierw w centrum, a potem kolejno w obu tyłach. Drugi taki motyw dźwiękowy to oczywiście szum wody nagle zalewającej dolinę, niszczącej stawy i niosącej z sobą ludzi. Poza tym tyły opanowała głównie muzyka, no i odgłosy tła: huk samolotów, wirnika helikoptera czy gwar londyńskiej ulicy.
BONUSY
Poza zwiastunami i reportażem z planu (12 min) jest krótki materiał zakulisowy „Jak powstawał »Połów szczęścia w Jemenie«” (3 min), w którym twórcy i aktorzy wypowiadają się na temat zdjęć w różnych lokalizacjach oraz samej filmowej historii, która ich urzekła. Podobnie jak potem w wywiadach z aktorami (4 min) najciekawsze, pełne soczystego języka wypowiedzi należą do Emily Blunt mówiącej na przykład, że bohater, którego gra Ewan McGregor, na początku ma „kij w tyłku”, że czuje, jakby byli rozdzielonymi w dzieciństwie bliźniakami, tak bardzo zżyli się podczas realizacji filmu.
itk / veroika
Premiera DVD: 20.09.2012
|
