ENEJ to polsko-ukraiński zespół założony w 2002 roku w Olsztynie przez braci Piotra i Pawła Sołoduchów oraz Łukasza Kojrysa, obecnie menadżera grupy. Grupa z powodzeniem gra temperamentną mieszankę rocka alternatywnego, folku, ska i reggae. W 2006 roku ENEJ wziął udział w festiwalu Union of Rock, który od lat odbywa się w Węgorzewie. Zespół opuścił festiwal z nagrodą dziennikarzy. Debiutancka płyta „Ulice” przyniosła między innymi przebój „Komu” i tytułowy.
16. edycja festiwalu Przystanek Woodstock w 2010 roku była dla zespołu wyjątkowo pomyślna. Grupa dostała Złotego Bączka. Jesienią na rynku pojawiła się druga płyta ENEJ „Folkorabel”. Doświadczenie sceniczne młodych muzyków i aż dwie płyty na koncie przyczyniły się do zdobycia pierwszego miejsca w programie „Must Be The Music” w 2011 roku. Kompozycja „Radio Hello” szybko stała się hitem. Zespół latem 2011 roku zagrał na Heineken Open’er Music Festival, a w sierpniu ponownie na Przystanku Woodstock. Ten właśnie występ znajduje się na koncertowym DVD ENEJ „Przystanek Woodstock 2011” zagranym w Kostrzynie nad Odrą. Niech nikogo nie dziwi fakt braku na płycie singlowego hitu „Skrzydlate ręce”, będącego zapowiedzią trzeciej płyty ENEJ, która ma ukazać się dopiero jesienią 2012 roku.
Patrząc na dotychczasową karierę grupy, śmiało można napisać, że to trochę jak american dream. Koncert ENEJ, liczący równo godzinę, czyli w sam raz, żeby dać czadu przez cały czas jego trwania, jest pełen młodzieńczej energii. Od pierwszych taktów „Komu” słychać, że ENEJ wie, co gra, i ma o tym pojęcie, co w wypadku muzyków grających zaledwie parę lat nie zawsze jest takie oczywiste. Koncert od strony repertuarowej i choreograficznej nie jest pod żadnym względem przypadkowy. Całość jest przemyślana, a zespół zgrany i zsynchronizowany ze sobą. To, co oferuje, porywa woodstockową publiczność.
Muzyka ENEJ w wykonaniu na żywo z powodzeniem i naturalną swobodą łączy w sobie folk, ska, elementy muzyki ludowej (czytaj tradycyjnej), która swoją hossę przeżywała z dekadę temu, a takie zespoły jak Brathanki, Golec uOrkiestra były jej gwiazdami. Jednak jak na razie to, co gra ENEJ, wydaje się szczere, bo płynące z serca (taką mam nadzieję), a nie wykalkulowane. W dużym stopniu woodstockowy koncert potwierdza powyższe, a to właśnie publiczność, a nie krytycy, jest tym barometrem, według którego ocenia się jakość występu artysty. A ta była przez cały czas trwania koncertu bardzo aktywna. Dzięki dodaniu do sekcji rytmicznej dęciaków muzyka ENEJ zyskała energię i stała się pełniejsza, dopełniona.
Koncert otwiera przebojowy „Komu”, potem muzycy grają „Pan Babilon”, „Kuba Gang”, „Myla moja”. Gościem zespołu był Wojtek Wojda (Farben Lehre), który zagrał z ENEJ „Państwo B”. Potem zespół leci dalej: „Żyj”, „Ballada o dziwnej podróży”, „Radio Hello”, „Hermetyczny świat”, „Ulice” i na bis „Nocą” oraz „Radio Hello” raz jeszcze. Przed bisami zespół otrzymuje Złotego Bączka. Koncert ENEJ był rejestrowany jeszcze za dnia (tuż przed zachodem słońca), więc festiwalowa publiczność była pełna sił do zabawy, która tym razem okazała się przednia.
ASPEKTY TECHNICZNE
Obraz, panoramiczny, nakręcony w HD, nie pozostawia żadnych wątpliwości, że każde kolejne DVD wydawcy jest coraz lepsze. Widać to nie tylko po ostrości obrazu, ale przede wszystkim po jego dynamice (płynność poruszających się postaci), która nawet na DVD zachowuje najważniejsze cechy charakterystyczne rejestracji w wysokiej rozdzielczości. Obraz, zanim trafił na dysk, został poddany odpowiedniej korekcji kolorystycznej. Poprawiono kontrast, głębię, nasycenie i stopień gęstości kolorów, ostrość oraz całość odpowiednio zbalansowano. Dzięki temu obraz na płycie jest bardzo dobrej jakości: ma wyrazisty rysunek i jest bardzo przestrzenny. Detale widać nie tylko na jasnych płaszczyznach, ale i w ciemniejszych sekwencjach. Skóra muzyków ma miły oku, naturalny, opalizujący koloryt. Dynamiczne jazdy kamery, odjazdy, nagłe zbliżenia w stylu „Vertigo”, panoramowanie są pozbawione cyfrowych artefaktów w postaci uporczywej pikselizacji. Światło zachodzącego słońca dodało jeszcze jeden plus. Sprawiło, że im bliżej do końca, tym bliżej do tak zwanej złotej godziny. Wówczas światło nadaje scenerii niezwykłe kolory, co realizatorzy skrzętnie wykorzystali. Efekt jak w kinie.
Również ścieżka dźwiękowa w DTS 5.1 sprawdza się stuprocentowo w systemie wielokanałowym. Dźwięk jest wyjątkowo żywo nagrany, ma wysoką dynamikę, dobrą słyszalność detali przy odpowiedniej głośności, nawet podczas odsłuchiwania jej z daleka. Gdy się siedzi za to w samym centrum sceny dźwiękowej, wrażenie uczestnictwa w koncercie jest więcej niż zadowalające. Z kanałów frontowych i centralnego dobiegają wyraźne, dynamiczne głosy wszystkich instrumentów. Są one z wyczuciem rozseparowane po kanałach i zdynamizowane, szczególnie instrumenty dęte, które są jak kropka nad i. Jednym słowem jakość audiowizualna koncertowego DVD ENEJ to znakomita wizytówka zespołu, który jako jeden z niewielu miał tak znakomity muzyczny zawodowy start.
BONUSY
Oprócz galerii zdjęć na płycie znajdziemy krótki wywiad z zespołem. Jest jeszcze płyta CD z zapisem koncertu w wersji audio. Edycja digipack DVD/CD.
Marcin Kaniak |
