Park Narodowy Masai Mara w Kenii to ojczyzna stada lwów i rodziny gepardów, których historię przedstawia przyrodniczy film z wytwórni Disneya. Po produkcjach dla dzieci i młodzieży, kinowych i telewizyjnych, z ostatnich lat, po których – mając w pamięci wcześniejsze jej filmy – doznawałam smętnego uczucia, że to już nie to co dawniej, nareszcie doczekałam się pięknej, starannie zrealizowanej opowieści na dobrym poziomie.
Film jest przyrodniczy, lekko sfabularyzowany, a losem małej lwiczki i gepardziątek przejmą się i dorośli, i dzieci. Nie mamy tu do czynienia ze sztucznym, naiwnym uczłowieczaniem zwierząt, ale z przedstawieniem fragmentu życia przyrody na sawannie. Oglądamy dzieciństwo i dorastanie małych lwów i gepardów, próby pozbawienia i utrzymania przywództwa w stadzie, migrację wielkiego stada antylop, zmieniające się pory roku, polowania, walkę o wpływy na danym terytorium, starość zwierząt. Widzimy ich codzienne troski, strach, ale też chwile beztroskiej zabawy. Główni bohaterowie historii dostali imiona, więc nie ma problemu ze śledzeniem „akcji” i połapaniem się, kto jest kim (lew do lwa podobny). Oczywiście prócz wielkich afrykańskich kotów na ekranie widać stada antylop, gazeli, słonie, hipopotamy, nosorożce, krokodyle, sępy, orły, zebry, impale, hieny, szakale, żółwia, dzioborogi, guźce, żyrafy i wiele, wiele innych, wymienionych w obsadzie.
Wszystkie one są wspaniale sfilmowane, a piękno afrykańskiej przyrody emanuje z każdego kadru. Jedne z najpiękniejszych ujęć to świt na sawannie, gdy w rześkiej ciszy z gracją tańczy baletnik, a po chwili łypie na nas okiem struś. Niesamowite wrażenie wywiera sekwencja pogoni gepardzicy za gazelą Thomsona. To wcielenie pędu, drapieżnik niemal frunie nad ziemią, a jego mięśnie pracują jak mechanizm jakiejś rozpędzonej japońskiej maszyny. Nie brak w filmie i scen zabawnych, a całość jest zilustrowana doskonale dobraną do tego, co się dzieje na ekranie, piękną muzyką. W wersji oryginalnej narratorem filmu jest Samuel L. Jackson, w wersji polskiej tekst czyta Krystyna Czubówna. Obu słucha się z przyjemnością.
ASPEKTY TECHNICZNE
Obraz wyraźny, czysty, pozwalający bez problemów śledzić akcję, dobra ostrość pozwala wyłowić okiem takie detale jak źdźbła trawy czy pojedyncze włoski w puszystym futrze gepardziątek (mowa o ujęciach statycznych). Kolory typowe dla sawanny: zieleń, w odmianie soczystej i spłowiałej, beż traw, jasny brąz futer drapieżników, głęboki błękit nieba, stalowoszare, ciężkie chmury w czasie deszczu.
Dźwiękowo udzielają się wszystkie głośniki, oddając dookolny delikatny szelest wyschniętych traw, szum deszczu, głosy ptaków, piski gepardziątek, ale też potężniejsze odgłosy. Do tych ostatnich zaliczają się na pewno basowe pomruki i ryki lwów (scena odstraszania krokodyla, walka lwic i obcych lwów), grzmoty w czasie burzy czy ryki bawołów. W czasie polowania realistycznie słychać przebiegające za plecami spłoszone antylopy, a nocą śmiech hien i inne niesamowite głosy niezidentyfikowanych zwierząt. W jednej ze scen nagły chichot hieny za ramieniem wywołuje ciarki.
BONUSY
W dodatkach obok zwiastunów dwa krótkie, ciekawe materiały tematyczne. Pierwszy, „Disney i przyroda” (3.27 min), przybliża mniej znaną stronę działalności wytwórni Disneya – działalności na rzecz ochrony przyrody poprzez edukację młodych widzów i finansowanie programów ratujących środowisko naturalne. „Ocal sawannę” (4.30 min) pokazuje działania podjęte w celu umożliwienia migracji zwierząt w Afryce, koniecznej dla ich przeżycia, obecnie utrudnionej z powodu zajęcia wielkich obszarów ziemi przez człowieka.
itk
Premiera DVD: 3.02.2012
|
