Największym idolem Ciapka, jednego z 99 szczeniaków dalmatyńczyków, jest pies dzielny Grom. Ciapek zna na pamięć wszystkie odcinki serialu z jego udziałem. W duchu marzy, by być taki sam jak jego bohater. Tymczasem Roger wraz z rodziną i psami przeprowadza się na wieś, na farmę. Pewnego dnia odjeżdżąją na nią wszyscy prócz Ciapka, który zaspał i nie został przez nikogo zauważony. W tej sytuacji postanawia iść na mający się odbyć w Londynie casting do roli w jednym z odcinków serialu z Gromem. Nawet nie przypuszcza, że wkrótce będzie musiał wraz ze swoim idolem stanąć do walki z okrutną Cruellą opętaną żądzą posiadania futra z dalmatyńczyków, której znów udało się porwać łaciate szczeniaki.
Akcja filmu toczy się wartko, dwa typy spod ciemnej gwiazdy – Nochal i Baryła, a także Cruella wnoszą odpowiednią dawkę niecności, by tak było przez całą projekcję. Pieski są urocze, co pozwala zachować równowagę między dreszczami obrzydzenia (np. na widok owłosionych nóg Nochala) a tkliwością na widok małych szczeniaczków. Jest i rys twórczego szaleństwa narastającego w głowie nieodkrytego geniusza, Larsa. Małym dalmatyńczykom bardzo przysłużyło się naturalne brzmienie dziecięcych głosów. Dubbing w wykonaniu dzieci bywa (w innych filmach) nienaturalny, w najlepszym wypadku poprawny – w „Londyńskiej przygodzie” (podobnie jak w pierwszej części „101 dalmatyńczyków”) jest bardzo OK. Także muzyka jest bardzo udanym elementem filmu.
ASPEKTY TECHNICZNE
W porównaniu z pierwszą częścią więcej jest barw pastelowych (miasto) lub nasyconych (farma). Kreska równie ostra. Brak zabrudzeń obrazu, dobry kontrast.
W ścieżce dźwiękowej sporo muzyki, głosy aktorów podkładających głosy wyraźne. Większość odgłosów i dialogów dochodzi z przodu, ale od czasu do czasu zajęcie mają i tylne głośniki (przemieszczający się głos Cruelli oglądającej obrazy w muzeum, grzmot, łopot ptasich skrzydeł).
BONUSY
Brak dodatków.
itk
Premiera DVD: 10.08.2012
|
