Rodzice małego Nata dostali w spadku po ciotce Eleonorze stary dom, w którym znajduje się tajemniczy, zamknięty na klucz pokój. Zawartość owego pokoju zmarła zapisała w testamencie Natowi, któremu za życia czytała często bajki. Ku swemu rozczarowaniu ledwo składający litery Nat przekonuje się, że pokój to biblioteka wypełniona od podłogi po sufit książkami. Kiedy w nocy wichura uszkadza dach domu, Nat proponuje rodzicom, żeby pieniądze potrzebne na naprawę uzyskać ze sprzedaży książek. Niedługo potem odkrywa, że owe książki to szczególne wydania - mieszkają w nich ich bohaterowie, którzy znikną, jeżeli ktoś ich zobaczy - jednak jest już za późno: książki trafiają do antykwariatu nieuczciwego handlarza, a razem z nimi Nat, zmniejszony przez czarownicę do rozmiarów książkowych. Teraz, zanim upłynie wyznaczony czas, musi uratować siebie, bohaterów bajek i dom.
„Sekret Eleonory" należy do chwalebnej, jeżeli chodzi o estetykę wydania, wizję graficzną i oprawę muzyczną, serii bajek dla dzieci „Mały Gutek". Tym bardziej przykro mi pisać to, co zaraz napiszę. Są rodzice, którym nie jest obojętne, co oglądają w telewizji ich dzieci, którzy blokują niektóre programy, żeby ich pociechy nie oglądały kreskówek, w których padają na przykład wulgarne słowa. Kiedy na okładce filmu widnieje informacja, że otrzymał on wyróżnienie za szczególne walory edukacyjne, są raczej pewni, że mogą swoje dziecko zostawić spokojnie przed ekranem sam na sam z bajką. No cóż... Jeżeli oswajanie dzieci z wulgaryzmami, nawet tymi „o relatywnie niskim stopniu nacechowania", jest walorem edukacyjnym, to faktycznie „Sekret Eleonory" na wyróżnienie zasłużył. Dwukrotnie w ścieżce dźwiękowej pada słowo g...rz - osobiście wolałabym nie musieć tłumaczyć kilkulatkowi, dlaczego dane słowo jest uznawane (a może już nie?) za brzydkie, skoro pada w bajce, która dostała nagrodę. Jeden jedyny walor edukacyjny, który dostrzegam, to ten, że oglądając bajkę w wersji z napisami, dziecko przynajmniej nauczy się, że owo słowo pisze się przez ó i rz.
Wracając do strony wizualnej - bajka jest ładnie narysowana, w charakterystycznym dla tej serii stylu. Przypomina nieco obrazki malowane akwarelą, cieszy oczy wielość kolorów - czystych i złamanych. Rysunek postaci jest uproszczony. Na szczęście brak w niej bohaterów straszących wyglądem, jak diabły czy wilki w poprzednich bajkach. Akcji towarzyszy muzyka ilustrująca nastrój danej sceny. Co do nastroju, seria bajek „Mały Gutek" kojarzy mi się z baśniami Andersena, tak jak one są pięknie opowiedziane, a treść jest przemyślana i niebanalna, ale jedne i drugie emanują jakimś smutkiem.
ASPEKTY TECHNICZNE
Obraz jest czysty, wyraźny, o dobrze widocznych detalach. Wielką jego zaletą jest bogactwo kolorów. Występują zarówno w postaci pastelowej, delikatenej - mowa o błękitnym, piaskowym, żółtym, jasnozielonym, oliwkowym i jasnobrązowym - jak i w postaci nasyconej, głównie dotyczy to pochodnych mieszanki czerwieni i niebieskiego dającej nowe, ciekawe odcienie: śliwkowe fiolety, purpury, ciemne i jasne różowości, karminy, rubiny i inne. Te drugie dotyczą biblioteki i postaci z bajek, te pierwsze występują w świecie rzeczywistym.
Ścieżka dźwiękowa w Dolby Digital 2.0, słychać w niej, w zależności od wybranej opcji, wyraźny dubbing lub wyraźnych lektorów. Sporo jest odgłosów otoczenia - szum morza, szum wichury, tupot nóg po drewnianej podłodze itp. Całości nie zagłusza różnorodna, dobrze dobrana muzyka.
BONUSY
Oferta dystrybutora.
itk
Premiera DVD: 25.11.2011 |
