RAWA BLUES FESTIVAL 2025-11.10.2025

Rawa Blues Festival

Rawa Blues Festival to najstarszy festiwal bluesowy w Polsce i zarazem jeden z najbardziej prestiżowych bluesowych festiwali na świecie.

Laureat cenionej nagrody „Keeping The Blues Alive”, przyznawanej przez amerykańską The Blues Foundation osobom i instytucjom, które najbardziej przyczyniają się do „rozwoju muzyki i kultury bluesowej”. Na scenie Rawy wystąpiły największe światowe gwiazdy bluesa, takie jak Robert Cray, Keb’ Mo’, Koko Taylor, Junior Wells, Otis Taylor i wielu innych. Rawa Blues na swojej scenie co roku gości również najbardziej zasłużone polskie zespoły bluesowe, takie jak Dżem, SBB, Irek Dudek Big Band, podtrzymując zainteresowanie słuchaczy polską kulturą bluesową.

Festiwal Rawa Blues nieraz udowadniał, że zasługuje na miano festiwalu rodzinnego. Dzieje się tak za sprawą otwartości na potrzeby rodzin z dziećmi, czy osób niepełnosprawnych. Dzieci do ukończenia 15. roku życia oraz osoby niepełnosprawne, poruszające się na wózku, są upoważnione do darmowego wejścia na teren festiwalu już od lat. Jednak festiwal rodzinny, to nie wyłącznie praktyczne udogodnienia, ale także dodatkowe atrakcje, z których mogą korzystać słuchacze w każdym wieku. W 2024 roku były to m.in wystawa Indian Motorcycle, najstarszej amerykańskiej firmy motocyklowej, dostępna była strefa dla dzieci, gdzie nasz plastyk uczył je przekładać wyobraźnię na płótno. W tym roku planujemy coś wyjątkowego: American Fest w holach Spodka sprawi, że poczujecie autentyczną, amerykańską, bluesową atmosferę. W 2025 roku, Rawa Blues Festival odbędzie się już po raz 43 (nie włączając dwóch lat mniejszych koncertów „pandemicznych”). Na dwóch scenach wystąpi około dwudziestu zespołów.

LINE UP:

SCENA BOCZNA (OD 12.00):

Caroline & The Lucky Ones, Koher, Krem, Rusty Pine, Vibe Brothers Band

SCENA GŁÓWNA (OD 15.00):

L. R. Phoenix, Free Blues Band, Stonage Full Of Sun, Coffee Experiment,

Adam Kulisz Blues Session

SCENA GŁÓWNA KONCERT FINAŁOWY (OD 18.00):

Shemekia Copeland, Tommy Castro & The Painkillers, Eric Sardinas, Dudek

Super Harp

Shemekia Copeland

„Shemekia Copeland jest największą bluesową piosenkarką swojego pokolenia.” – The Washington Post

„Shemekia Copeland ugruntowała swoją pozycję jako jedna z czołowych artystek bluesowych naszych czasów.” - NPR Music

„Shemekia Copeland tworzy ścieżkę dźwiękową dla współczesnej Ameryki... potężną, dziką, jasnowidzącą i pełną nadziei... Ma taką kontrolę nad swoim głosem, że może krzyczeć na niesprawiedliwości, zanim ukoi je kochającą nadzieją. To wywołuje dreszcze na plecach.” - Living Blues.

 Amerykańska wokalistka bluesa elektrycznego. Do tej pory wydała 12 albumów i otrzymała osiem nagród Blues Music Awards. W 2024 roku Copeland otrzymała nominacje do 67. edycji nagród Grammy w kategoriach Best American Roots Performance, Best American Roots Song i Best Contemporary Blues Album. Podpisała kontrakt płytowy z legendarną wytwórnią Alligator Records, która wydała jej debiutancki album Turn the Heat Up! w 1998 roku, po czym odbyła trasę po festiwalach bluesowych w Ameryce i Europie. Jej drugi album Wicked ukazał się w 2000 roku i zawierał duet z jedną z jej bohaterek, Ruth Brown. Przyniósł jej trzy nagrody Blues Music Awards. W 2008 roku Copeland podpisała kontrakt z Telarc International i wydała swój pierwszy album Never Going Back z tą wytwórnią w lutym 2009 roku. Zdobyła nagrodę „Rising Star - Blues Artist” w ankiecie krytyków magazynu Down Beat ogłoszonej w wydaniu z grudnia 2009 roku. 12 czerwca 2011 roku na Chicago Blues Festival, Copeland otrzymała koronę Koko Taylor od córki Koko Taylor, Cookie Taylor i oficjalnie została nową „Królową Bluesa”. W 2013 roku Copeland została nominowana do Blues Music Awards w kategorii Contemporary Blues Female Artist. Tytuł zdobyła w 2016 roku. W październiku 2015 roku jej album Outskirts of Love osiągnął szczyt na 6. miejscu listy Billboard Top Blues Albums. W sierpniu 2018 roku jej kolejny album, America's Child, znalazł się na tej samej liście na 3. miejscu. Nagranie zdobyło tytuły „Album roku” i „Współczesny album roku” na 40. Blues Music Awards. W maju 2020 roku Copeland otrzymała kolejną nagrodę Blues Music Award w kategorii „Współczesna artystka bluesowa roku”. W lipcu 2022 roku zdobyła nagrodę Bluesowa Artystka Roku w corocznym plebiscycie Downbeat Critics Poll, a w 2023 roku Copeland triumfowała w kategorii „Instrumentalista - wokalista” na Blues Music Awards. W grudniu 2024 roku Copeland została nominowana do nagrody Grammy w kategoriach Best American Roots Performance i Best American Roots Song. Jej album Blame it on Eve został również nominowany do nagrody Grammy w kategorii Najlepszy Współczesny Album Bluesowy, co świadczy o jej szczytowej formie.

Tommy Castro

„Castro jest jedną z najjaśniejszych gwiazd gatunku blues-soul. Niepohamowana energia bluesa i ostateczna moc duszy... namiętne wokale i czysta pomysłowość w jego znakomitych solówkach gitarowych.” – Blues Music Magazine „Sypiący, wolno rozpalający się, szorstki blues i rock... migoczące, bagienne, wręcz funky wibracje przesiąknięte ostrymi, czystymi i ostrymi solówkami Castro i płynnymi, odrzutowymi solówkami.” – Living Blues „Odsłaniające duszę, przydrożne-spotykające-kościelne, gitarowe riffy z Memphis... szorstki głos... Południowe kolory i korzenne tekstury.” – Washington Post

Tommy Castro zaczął grać zawodowo w zespołach coverowych Bay Area w latach 70. W latach 80. dołączył do zespołu The Dynatones wytwórni Warner Bros Records. Od 1991 roku prowadził własne zespoły. Podpisał kontrakt z wytwórnią Blind Pig Records i wydał Exception to the Rule pod koniec 1996 roku. Zdobył on nagrodę Bay Area Music Award w 1997 roku za wybitny album bluesowy, a Castro otrzymał również nagrodę za wybitnego muzyka bluesowego. W połowie lat 90, The Tommy Castro Band pełnił funkcję zespołu domowego przez trzy sezony w programie Comedy Showcase telewizji NBC (emitowanym zaraz po Saturday Night Live), co pozwoliło mu występować przed milionami widzów każdego tygodnia. W latach 2001 i 2002 największa legenda bluesa- B.B. King poprosił Castro o otwarcie jego letnich tras koncertowych. Castro otrzymał zaproszenie, aby dołączyć do Kinga na scenie podczas wieczornego finału. Tommy wydał albumy w wytwórniach Telarc, 33rd Street i Heart And Soul, a ostatnio w wytwórni Alligator, a także w Blind Pig. Jego album Guilty of Love zawierał ostatnią sesję nagraniową Johna Lee Hookera. Album Painkiller zdobył nagrodę Blues Music Award 2008 za album roku Contemporary Blues. W 2009 roku Castro dołączył do składu wytwórni Alligator Records z Chicago ze swoim albumem Hard Believer, wyprodukowanym przez Johna Portera. Album został opisany przez Billboard jako „nieodparcie funky... uliczny poziom chropowatości i pełną duszy szczerość, której nie można zignorować”. Blues Revue stwierdził, że Hard Believer to „świetny zestaw bluesa rockowego”. W maju 2010 r. The Blues Foundation przyznała Castro wiele wyróżnień Blues Music Award za Blues Male Artist of the Year, Contemporary Blues Album of the Year, B.B. King Entertainer of the Year, a wraz z zespołem- Band of the Year. W 2011 r. Castro rozebrał swój zespół do czteroosobowej jednostki o nazwie Painkillers. Na album The Devil You Know z 2013 r. gościnnie wystąpili Marcia Ball, Tab Benoit, Joe Bonamassa, The Holmes Brothers i Magic Dick. W 2015 roku wydał Method To My Madness, który zadebiutował na czwartym miejscu na liście Billboard Blues Albums Chart. W 2023 roku Castro otrzymał swoją drugą z rzędu nagrodę Blues Music Award jako „B.B King Entertainer of the Year”.

Eric Sardinas 

Eric Sardinas to amerykański gitarzysta blues-rockowy, urodzony w Fort Lauderdale na Florydzie. Znany jest z używania gitary rezonatorowej i szalonych występów na żywo (czasami podpala swoją gitarę na scenie). Pomimo tego, że jest mańkutem, Sardinas gra na gitarach jak praworęczny, w czym wielu krytyków upatruje źródło jego unikalnego stylu i niezwykłej techniki. Sardinas zaczął grać na gitarze w wieku sześciu lat i skłaniał się ku klasycznym nagraniom takich bluesmanów z Delty, jak Charlie Patton, Bukka White, Big Bill Broonzy, Elmore James i Muddy Waters. W 2002 roku pojawił się na albumie poświęconym Bo Diddleyowi "Hey Bo Diddley - A Tribute!", wykonując piosenkę „Ride On Josephine”. Podpisał kontrakt z wytwórnią płytową Steve'a Vaia, Favored Nations i był supportem trasy koncertowej Vaia - The Real Illusions Tour 2005 na całym świecie. W 2008 roku Sardinas wydał Eric Sardinas and Big Motor w wytwórni Favored Nations w USA. Po wieloletniej przerwier spowodowanej konsekwencjami życia gwiazdy rock’n’rolla, wydał płytę „Midnight Junction”, która ukazała się w październiku 2023 roku.

Wystąpi na scenie Rawy Blues już po raz trzeci - jego dwa poprzednie koncerty przyciągnęły rzeszę młodych fanów rocka i bluesa, a ich odbiór był nieporównywalny ze wszystkim co widzieliśmy dotąd na koncertach bluesowych. Mamy nadzieję, że i tym razem dzięki występowi Erica na płycie Spodka pojawi się rzesza młodych fanów dziko obijająca się w pogo.