Anna, jej kochanek Sandro i jej przyjaciółka Claudia wybierają się na wycieczkę jachtem po Morzu Śródziemnym na jedną z wysp. Po przybiciu do brzegu i sprzeczce z ukochanym Anna znika. Ponieważ nie wraca, Sandro i Claudia oraz inni towarzysze podróży podejmują poszukiwania, ale nie przynoszą one rezultatu. Nikt nie jest w stanie wyjaśnić, co się stało z Anną. Postawieni w trudnej, nieprzyjemnej i zagadkowej sytuacji Sandro i Claudia nawiązują romans, który gmatwa wszystko jeszcze bardziej.
W 1960 roku „Przygoda" spotkała się z fatalnym przyjęciem widzów, a jednocześnie dostała nagrodę jury MFF w Cannes dla najlepszego filmu. Ówcześni widzowie nie byli przygotowani do odbioru filmu tak odmiennego od innych, po seansie pytano z ironią „Gdzie jest Anna?”, zarzucano reżyserowi, że przez ponad dwie godziny zwodził widzów, nie dając im odpowiedzi na to pytanie. Ponadto bohaterami filmu okazali się nie ci, którzy byli nimi na początku, co też zdezorientowało widzów. Antonioni świadomie zerwał z tradycyjną narracją: informacje o bohaterach są skąpe, na ekranie mało się dzieje, sceny trwają długo, przeciągają się w czasie. Wszystko po to, by uzmysłowić widzom, iż w czym innym (a nie w zniknięciu kobiety) leży sedno tej historii, owa tytułowa przygoda jest określeniem przygodności ludzkiego życia, nietrwałości ludzkich uczuć i zaangażowania: przyjaźni czy miłości. Anna znika, a na świecie jest tak, jakby nigdy nie istniała..
Dziś „Przygoda" ceniona jest zarówno przez krytyków, jak i przez widzów jako jedno z najwybitniejszych dzieł Antonioniego – ceniona za wnikliwość i autentyczność portretów emocjonalnych bohaterów i za to, jak wiele można powiedzieć samym obrazem.
ASPEKTY TECHNICZNE
Obraz odkurzono, śmieci analogowe występują, ale ograniczają się do kilku paprochów. Występują nieznaczne wahania jasności. Biel jest raczej szarawa, czerń mocna. Ostrość lekko zmiękczona, kontrast porządny – nie umkną nam raczej szczegóły damskich strojów i fryzur (pukle włosów Moniki Vitti), włoskiej architektury (ozdoby gzymsów) czy kamiennej wyspy.
Dźwięk w stereo został również odczyszczony, nie ma szumów, włoskie dialogi są wyraźne, a w tle pobrzmiewają dźwięki fagotu czy też fletu, czasem jazzujące, czasem łagodnie liryczne. Lektor ma mocny, głęboki głos.
BONUSY
Nic.
itk / veroika
Premiera DVD: 20.01.2012 |
