Dziewiętnastowieczne Oxfordshire. Młodziutka Laura Timmins, przenosi się z małej wioski Lark Rise do pobliskiego miasteczka Candleford,, żeby podjąć pracę w urzędzie pocztowym. Dorcas Lane, kierowniczka poczty, witą ją z otwartymi ramionami. Pozostali mieszkańcy Candleford nie są już tak przyjacielsko nastawieni. Wiodą właśnie spór z mieszkańcami Lark Rise, przekonanymi, że poczta w Candleford obarcza ich niesłusznie naliczonym podatkiem. To streszczenie pierwszego odcinka adaptacji powieści Flory Thompson, jednego ze słabszych wziąwszy pod uwagę jakich perypetii i problemów będziemy świadkami w następnych częściach. Obok wątku Laury, jej i jej życia uczuciowego stałym wątkiem jest ten dotyczący kierowniczki poczty, uroczej, pewnej siebie Dorcas i jej relacji z sir Timothym, młodzieńczą miłością, który tkwi w niezbyt szczęśliwym małżeństwie i nie potrafi zapomnieć o ukochanej. Serial porusza jednak, przemycając je zgrabnie, motywy współcześnie aktualne. Oto w jednym z odcinków występuje motyw pijaństwa i wynikającej z niego przemocy domowej, w innym temat głębokiej depresji po utraconej miłości, w kolejnym przemoc wobec dzieci, w następnym porzucenie dziecka, czy niezrealizowane poczucie macierzyństwa.
Mocnym punktem serialu są pełnokrwiste postacie drugoplanowe. Mamy okazję poznać bohaterów gdyż poczta pełni rolę swego rodzaju axis mundi przedstawionego świata, miejsca gdzie schodzą się drogi wszystkich. Są więc mściwe i wścibskie stare panny modnisie, które trudnią się podjudzaniem bliźnich, jest listonosz-fanatyk religijny, który potrafi mówić o wierze, ale kiepsko wychodzi mu mówienie o swych uczuciach, jest cudowna, barwna stara Zilla prowadząca dom poczmistrzyni, którą uważa za swą córkę. Z kolei w Lark Rise najbardziej wyrazistą postacią jest na pewno pani Arless, która przyprawiłaby o ciarki dzisiejszą opiekę społeczną – kobieta radosna i energiczna, ale nie stroniąca od alkoholu co zresztą przysporzy jej nie lada kłopotów. Ciekawymi postaciami są rodzice Laury, dumny ojciec, murarz o duszy artysty i matka, która pomimo codziennego znoju i trudu potrafi cieszyć się życiem. Nad mieszkańcami obu tych miejsc pieczę sprawuje – mocno rozdarty wewnętrznie pomiędzy poczuciem obowiązku a miłością – właściciel ziemski, sir Timothy i jego młoda, zarazem antypatyczna, ale wzbudzająca naszą litość żona. Znakomicie zagrany i piękny wizualnie serial, w którym nie brakuje nagłych zwrotów akcji i niespodzianek, a z bohaterami zżywamy się szybko i w naturalnym odruchu.
ASPEKTY TECHNICZNE
Nie dość że film jest piękny wizualnie to w dodatku transfer oddaje kunsztowność zdjęć. Ostrość ani na moment nie traci pazura, a w częstych zbliżeniach nie umyka nam żaden detal. Kontrast jest bardzo głęboki: panoramy rozległych pól wydają się trójwymiarowe, a elementy wyposażenia wnętrz wyraźnie odcinają się od tła, nawet w dosyć ciemnych chatach. Jeśli chodzi o kolorystykę to mamy do czynienia z orgiastycznym bogactwem barw Ziemi: płowych i dębowych brązów, nasyconych, jaskrawych zieleni, słonecznych oranżów kąpiących pola w złotej poświacie. Fiolety, czerwienie, błękity czy żółcie pysznią się też bogactwem faktury, głębokością splotu lub połyskiem tkanin. Koloryt karnacji bohaterów naturalny bez tej charakterystycznej bladości skóry wyspiarzy.
Dźwięk tylko w mono, ale dialogi są wyraźne a odgłosy towarzyszące rozmowom - pomimo braku przestrzenności zaznaczają swa obecność w ścieżce dźwiękowej.
BONUSY
Zwiastuny.
veroika
|
