Znany z „Królowej” i „Frost/Nixon” Morgan wyspecjalizował się w fabułach odtwarzających kulisy wielkiej polityki. Bohaterami „Władców świata” są Tony Blair i Bill Clinton, których wzajemne, „specjalne” relacje daleko wykroczyły poza konwencjonalne stosunki łączące zazwyczaj przywódców państw.
Akcja rozpoczyna się w 1992 r. Tony Blair jest jeszcze tylko liderem Partii Pracy, pozostającym pod ogromnym wrażeniem Billa Clintona, z którym spotyka się w USA. Prezydent USA przepowiada mu objęcie fotela premiera Wielkiej Brytanii, co staje się faktem w 1997 r. Panowie nie tylko zaprzyjaźniają się (Brytyjczyk wspiera swego amerykańskiego kolegę w tarapatach, w jakie popadł za sprawą Moniki Levinsky), ale także współpracują na niwie politycznej. Clinton udziela Blairowi rad w sprawie Irlandii Północnej i – choć niechętnie – daje mu się namówić na interwencję USA w czasie konfliktu w Kosowie. Ta decyzja wystawia przyjaźń obu polityków na ciężką próbę, w wyniku której Clinton oskarża Blaira o podstępne wbicie mu noża w plecy.
We „Władcach świata” widzowie doszukają się dowodu na to, że w polityce ważne jest także coś więcej niż tylko zwykłe interesy państwowe. Aby uwiarygodnić tę tezę, w zdjęcia wpleciono archiwalne materiały z udziałem obu przywódców. Jednak największym atutem tego interesującego filmu są aktorskie kreacje Michaela Sheena i Dennisa Quaida. Dla Sheena jest to już trzecie wcielenie się w postać Tony’ego Blaira (po „The Deal” i „Królowej”). Tu jest postacią nieco lżejszego jeszcze kalibru, w przeciwieństwie do wytrawnego polityka Clintona. Miłą niespodziankę stanowi nadzwyczaj udana kreacja Quaida, czarującego widza jako Clinton dużym urokiem osobistym. W drugoplanowych rolach ich małżonek efektownie prezentują się Hope Davis (Hillary Clinton) i Helen McCrory (Cherie Blair). Nawiasem mówiąc, McCrory grała panią Blair także w „Królowej”.
„Władcy świata” są wspólnym projektem Morgana i Sheena, z tym że pierwotnie film miał pokazywać relacje Blaira i George’a W. Busha.
ASPEKTY TECHNICZNE
Obraz prezentuje się dobrze, brak skaz czy śmieci. Ostrość z gatunku łagodnych, jednak wszystkie szczegóły widać bez problemu. Całość zdjęć charakteryzuje się przyjemnym, miękkim oświetleniem, nadającym naturalnym kolorom momentami nutkę pastelowości. Paleta barwna to głównie eleganckie beże, łagodne brązy, biele i szarości strojów i wnętrz. Całość stonowana, jak gdyby nawet kolory chciały wypaść dostojnie, będąc tłem ważnych rozmów, jakie toczą się przez cały film. Wyraźne przejście między warstwami.
Głównym elementem ścieżki dźwiękowej są rozmowy, rozmowy, rozmowy. Głos Dennisa Quaida sprawia, że z każdą minutą filmu widz zapada się w jego spokojny, kojący ton i ciepłe brzmienie. Dynamika dźwięku przez całą projekcję utrzymuje się na mniej więcej jednym poziomie, lekko intensywniejąc w trakcie oklasków po przemówieniach tudzież podczas pracy łopat śmigłowca. Wtedy również daje o sobie znać przestrzenność. Jednak przez większość projekcji słychać głównie dialogi. Tło rozmów stanowi idealna do tego typu filmów muzyka, dyskretna jak będący zawsze pod ręką doradcy, niewysuwająca się na pierwszy plan, ale dopełniająca całości.
BONUSY
14 zwiastunów.
ren / itk
Premiera DVD: 12.11.2010 |
