| Rok 2009. Nowy Jork. Dwudziestokilkuletnia Susannah Cahalan pogodna, pełna pasji młoda dziennikarka New York Post, zaczyna dziwnie się czuć. Choroba przypomina grypę, ale zaczynają się pojawiać zaburzenia psychiczne: widzi rzeczy, których nie ma, słyszy głosy i traci poczucie czasu, zapomina o obowiązkach. Po ataku padaczki trafia do szpitala. Lekarze po miesiącu badań nie są w stanie twierdzić co jej dolega, jej stan się pogarsza, dziewczyna wpada w katatonię.
Opowiedziana w filmie historia jest oparta na faktach. Susannah Cahalan była 217 przypadkiem pacjenta dotkniętego zapaleniem mózgu, nowo okrytą chorobą autoimmunologiczną, w wyniku której ciało atakuje mózg. Jej choroba to tego typu przypadek, w którym chory długo zaprzecza sam przed sobą zaprzecza że coś się dzieje i potrzebuje pomocy. Susannah nie dopuszcza do siebie myśli, że nie jest w stanie funkcjonować normalnie, choć nawala w pracy, gubi dni tygodnia, a jej dom wygląda jak chlew. Jest taka poruszająca scena, w której w niekontrolowanym, żywiołowym słowotoku tłumaczy swoje zachowanie wypaleniem zawodowym, po czym w następnej z dzikim entuzjazmem zaprzecza temu wszem i wobec wykrzykując, że kocha tę robotę. Choroba, której rozwoju jesteśmy świadkami postępuje podstępnie. Udaje przemęczenie, niewyspanie, grypę z potem atakuje bezlitośnie. W filmie jesteśmy świadkami powolnego zapadania się w chorobę, której objawy najbardziej zdumiewają samą Susannah. Jej rozwiedzeni rodzice są z kolei zdumieni/rozgoryczeni/sfrustrowani tym, że współczesna medycyna jest kompletnie bezradna i nikt – nawet po setkach badań wartych tysiące dolarów – nie ma żadnego pomysłu, co to może być. Susannah jest o krok od zamknięcia w jej szpitalu psychiatrycznym, Być może do końca życia. Z pomocą przychodzi jej dr Souhel Najjar, który przeprowadza… bardzo prosty test. Nie będziemy zdradzać szczegółów, ale walka o to by Susannah „wróciła do siebie” jest niezwykła. Czasem zastanawiamy się dlaczego pewne rzeczy przydarzają się ludziom. Tu śmiało można powiedzieć że przypadek Susannah okazał się błogosławieństwem dla innych. Fakt że młoda kobieta opisała swoje zmagania z chorobą, a książka stałą się bestsellerem przyczynił się do większej świadomości występowania tej dziwnej choroby, mylonej ze schizofrenią, paranoją i… opętaniem. Obecnie prawidłowa diagnozę postawiono już nie setkom, o tysiącom osób, które „dzięki przypadkowi Susannah nie lądują już w zakładach psychiatrycznych. I tu refleksja dotycząca krzywdzącej i stereotypowej postawy wobec choroby psychicznej, jako takiej, która reprezentują bliscy Susannah. Dla nich choroba psychiczna jawi się trąd i przekleństwo w jednym, zupełnie nie dopuszczają do siebie myśli, że ich córka może być tym dotknięta. A przecież z chorobami tego typu ludzie żyją i funkcjonują nie gorzej niż inni. I to nie jest koniec świata. Przy statystykach mówiących o tym że, co 4 osoba cierpi na jakiś psychiczne dysfunkcje może taka pełna zaprzeczenie postawa mocno zdumiewać. Kolejna refleksja jak się po obejrzeniu tego filmu pojawia to to jak wielką tajemnicą jest nadal nasz organizm i jak wiele zagadek w sobie kryje zwłaszcza nasz wciąż niezbadany umysł. Film zrealizowany trochę jak medyczny thriller z ciekawym montażem odwzorowującym rozpadanie się jej osobowości robi wrażenie, podobnie jak kreacja kruchej Chloe Grace Moretz, w oczach której możemy wyczytać ogromne zdumienie, skonfundowanie, przerażenie i wreszcie zwierzęcy strach. I tak jak filmowi rodzice dotrzymują jej pola, to już Stephen, wybranek serca grany przez plastikowego Thomasa Manna to pomyłka obsadowa i to głownie relacja z nim sprawia ż film czasem zakrawa na cukierkową opowieść familijną.
ASPEKTY TECHNICZNE
Dobre rozseparowanie dźwięków sprawia że widz może poczuć co produkuje mózg chorej Susannah. Głosy które słyszy, ściszające się i wznoszące, zwalniana muzyka to próba przybliżenia widzowi stanu chorej i jej błędnego postrzegania.
Kolory trochę nienaturalne, zimne,. Susannah wydaje się mieć zielonkawy odcień włosów. Ostrość i kontrast porządne, z dużą widocznością szczegółów dostrzegalnych w wielu zbliżeniach.
BONUSY
Zwiastuny.
Veroika
|
