Pierwowzorem filmu był artykuł w The New York Tome Magazine The Worst Marriage in Georgetown opisujący burzliwe dzieje dziwnego związku w Albrechta Mutha ze starsza o bagatelka 42 lata Violą Drath.. On to mały duchem człowiek z ambicjami, zakochany w sobie mitoman i manipulator, o dość jednak przeciętnych zaletach. Ona to kobieta z klasą, wykształcona i światła, która ma wiele zalet ducha i charakteru. To co najbardziej fascynuje w tym filmie to odpowiedź na pytanie jak u licha taka kobieta mogła tak bardzo dać się zwieść? Niepomna na własny rozsądek, gwałtownie pozbawiona instynktu samozachowawczego. Zdumiewa całkowite ignorowanie sygnałów, które są oczywiste, zdumiewa zaślepienie i naiwna wiara w „oddanie” partnera i w jego produkowane na zawołanie niestworzone historie. Najzabawniejsze jest to, że Mott wierzy w to co mówi i dlatego jest tak wiarygodny. Jeśli wyobrazimy sobie sytuację w której byłby dużo inteligentniejszy i miałby władzę… to drżyjcie narody!

„Układ idealny” debiutem reżyserskim Christopha Waltza nie zachwycili się krtycy i widzowie. Nie jest to ani film nieudany, ani wybitny (czego chyba spodziewano się po tak genialnym aktorze), aczkolwiek nieco brakuje trochę energii i napięcia. Mnie się podobał, włącznie z podkreślającą prześmiewczą konwencję muzyką i narracją.  Poza tym każde spotkanie z Vanessą Redgrave – wcielającą się tu w rolę Elsy – jest przyjemnością samą w sobie.