|
To remake udanego francuskiego kryminału (z domieszką komedii) z 2005 roku zatytułowanego „Anthony Zimmer”. Fabuła w zasadzie jest identyczna, zmieniono tylko miejsce akcji – luksusowe hotele Nicei zastąpiły kanały Wenecji (zdecydowanie lepiej nadają się do scen akcji i zaserwowania kilku sekwencji z efektami).
Z Elise, agentką Interpolu, kontaktuje się jej były kochanek Alexander Pearce, geniusz zbrodni, którego ściga każdy stróż prawa, a do tego mafia. Alexander podobno przeszedł operację plastyczną i nikt nie wie, jak wygląda. W liście polecił dawnej miłości wybrać kogoś podobnego wzrostem i budową do niego, poderwać go i zwrócić uwagę policji, agentów oraz gangsterów właśnie na tegoż wybranego nieszczęśnika (wszyscy oni wiedzą, że Elise będzie się kontaktować z przestępcą). A w tym czasie on załatwi swe sprawy, a potem odnajdzie Elise. Wybór kobiety pada na ciamajdowatego nauczyciela matematyki z USA, Franka Tupelo. Ten życiowy nieudacznik okazuje się mieć jednak niezwykłego farta, a także niezwykłe umiejętności…
Kto widział oryginał, zobaczy „Turystę” ze względu na aktorstwo, kto nie widział, tym bardziej zobaczy ze względu na duet Depp – Jolie. Tak myśleli pewnie producenci zabierając się za kręcenie remake’u „Anthony’ego Zimmera”. Scenariusz pozostawili więc bez zmian, dorzucili parę scen akcji i skupili się na promowaniu gwiazd (co udało im się po mistrzowsku – do dziś chyba nikt nie wie, za co Johnny Depp i Angelina Jolie zdobyli za występ w tym filmie nominacje do Złotych Globów). Efekt jest dość nijaki: scenariusz jest mniej zaskakujący i mniej precyzyjny od pierwowzoru, aktorstwo takie sobie (Depp wypadł całkiem, całkiem, ale już Jolie to tylko dekoracja), reżyseria typowo rzemieślnicza. Nie powstał więc wielki hit (kosztujący 100 milionów dolarów film przyniósł straty), a przeciętny kryminał z komediowo-akcyjną otoczką.
Jan
|
