Niedaleka przyszłość. Trwają prace naukowców nad stworzeniem sztucznej inteligencji zawierającej w sobie sumę inteligencji wszystkich ludzi, a oprócz tego obdarzonej empatią. To, co jednym wydaje się wielką szansą dla ludzkości i jej rozwoju, inni postrzegają jako zagrożenie i za wszelką cenę usiłują zapobiec powstaniu superumysłu. Gdy Will Caster, jeden z uczonych pracujących nad powstaniem pierwszego komputera z ludzką inteligencją, zostaje otruty przez przeciwników idei postępu, jego żona doprowadza do przeniesienia jego umysłu do pamięci owego komputera. Will znów żyje, ale ów nowy byt przejawia niepożądane zachowania.
Pomysł na fabułę ciekawy i przewrotny i dla twórców najważniejszy, co wyszło nieco na niekorzyść akcji. Nie ma tu superefektów, choć są doskonale skomponowane kadry (reżyserem „Transcendencji” jest doświadczony operator filmowy). Jest sporo psychologii i punktów wyjścia do rozważań natury etycznej, nie ma natomiast gotowych odpowiedzi i wyraźnego opowiedzenia się po jednej ze stron. Swoje racje mają zarówno pchający świat do przodu naukowcy, jak i dostrzegający potencjalne zagrożenia fanatyczni przeciwnicy postępu (czy też postępu w tej akurat dziedzinie). (Trochę coś jak zwolennicy i przeciwnicy in vitro, klonowania i tym podobnych naukowych rewelacji). Dobrze zagrali aktorzy z pierwszego szeregu Hollywood.
ASPEKTY TECHNICZNE
Tak jak w „Pustynnym piekle” mieliśmy do czynienia z odgłosami życia Afryki, tak w „Transcendencji” mamy do czynienia z odgłosami życia sztucznej inteligencji. Sporo w tyłach pisków i szumów aparatury. Nie brakuje momentów akcyjnych, gdy dudnią porządnie basy łopat helikopterów, czy wybuchu w laboratorium. Bardzo efektownie rozseparowano odgłosy dewastacji pól z ekranami/bateriami słonecznymi czy strzelaniny w hangarze, kiedy słychać brzęk tłuczonych szyb z iskrzeniem przecinanych kabli. Świetnie brzmią dialogi pomiędzy parą głównych bohaterów, przy czym głos Willa zdaje się roztapiać w przestrzeni, by wniknąć i w nasz umysł.
Obraz ostry i wyraźny, o głębokim kontraście. Pięknie odwzorowano szczegóły, a w filmie jest trochę ważnych zbliżeń: kropla wody, tęczówka oka. Kolory raczej laboratoryjne: dużo bieli i błękitów. Sceny plenerowe naturalne z dużą dozą beżów i brązów. Symboliczne falowanie krawędzi, gdzieś na sztachetach płotu.
BONUSY
Zwiastuny.
itk / veroika |
