Niezbyt atrakcyjny kucharzyna Frank D’Arbo traci piękną żonę Sarah, narkomankę, na rzecz energicznego dilera narkotyków Jacques’a i aby odzyskać połowicę, postanawia zostać supermenem. Wzorem do naśladowania staje się dla niego Boski Mściciel, bohater telewizyjnego serialu dla wierzących, emitowanego w kanale All-Jesus Network. Odziany we własnoręcznie uszyty czerwony kostium i zaopatrzony w klucz do rur Frank, a raczej teraz już Kosa na Przestępców, zaczyna przemierzać ulice miasta w poszukiwaniu złoczyńców. Jego ofiarami stają się niezbyt szkodliwi ludzie popełniający drobne wykroczenia (wepchanie się do kolejki), ale też i kryminaliści mający na sumieniu czyjeś życie, pedofile i dilerzy. Jednak najważniejszą misją Franka jest uwolnienie odurzonej narkotykami żony z rąk podłego Jacques’a.
Film pociągający w swojej dziwaczności. Ale o tym widz przekonuje się dopiero na końcu, obejrzawszy całość i nie wiedząc, co powiedzieć. Są w „Super” momenty śmieszne (ataki świeżo upieczonego supermena), są sceny bardzo smutne (pełna rozpaczy modlitwa Franka), film sprawia wrażenie głupawego, ale ma mądre przesłanie, przedstawia słuszną walkę dobra ze złem, ale równocześnie owo dobro jest bardzo brutalne (a co za tym idzie – niektóre sceny również). Zakończenie zaś to spodziewany happy end... z niespodzianką. Na początku nie wiadomo nawet, czy polubić głównego bohatera czy nie – jest taki żałosny, bywa brutalny i ma nierówno pod sufitem (ale z drugiej strony bardziej równo niż inni). Jednak kiedy wykrzykuje w twarz złoczyńcy między innymi, że nie wolno się wypchać do kolejki, to tak, jakby wykrzykiwał nasze myśli. Tak jest – nie wolno się wpychać do kolejki! Nie wolno taranować ludzi w zatłoczonym tramwaju! Nie wolno marnować pieniędzy podatników! Nie wolno tworzyć biurokracji! Nie wolno kłamać i być egoistą! (można w myślach dopowiedzieć co się chce). No i jak tu nie polubić tego ciamajdy? Zupełnie nie pasuje do Franka określenie: szlachetny, ale tak naprawdę on taki jest. Najpełniej świadczy o tym jego końcowy postępek, który jest nie do osiągnięcia dla wielu z tych, którzy dobrze sobie radzą w życiu i mają o sobie wysokie mniemanie.
W trudną do zagrania ze względu na niebezpieczeństwo przerysowania postać Franka D’Arbo wciela się z udanym rezultatem Rainn Wilson, a partneruje mu, również dobrze wywiązując się z powierzonego zadania, Ellen Page w roli pomocniczki herosa, Siekierki.
ASPEKTY TECHNICZNE
Ostrość obrazu średnia, momentami miękka, kontrast w ciemnych ujęciach bywa dość słaby. Jest czysto. Kolory chłodne, nawet czerwień stroju głównego bohatera ma taki odcień. Najżywszą barwą jest żółcień fragmentu stroju Kosy na Przestępców i jego pomocnicy – Siekierki. Sceny retrospektywne mają tonację kolorystyczną starej wyblakłej fotografii. Ten chłód i wyblakłość urozmaicają jaskrawe komiksowe wstawki.
Jeżeli chodzi o dźwięk, jest on bardziej soczysty. Zwłaszcza soczystość tę można odnieść do ciamkających odgłosów wnikania wychodzących ze ściany macek w ciało Franka. W tej samej scenie daje się słyszeć realistycznie z boku i z tyłu odgłos spięcia elektrycznego i łamania się dachu pod naporem nadprzyrodzonej siły. Kolejny tak wyraźny przykład przestrzenności następuje pod koniec filmu, w scenie odbijania Sarah, kiedy padają liczne strzały, tłucze się szkło, trzaska ogień i świszczy lecący granat. Poza tym, w trakcie całego filmu, mamy do czynienia z delikatniejszymi odgłosami tła dobiegającymi z różnych stron.
BONUSY
Tutaj tylko zwiastuny.
ren / itk
Premiera DVD: 24.10.2011 |
