STRAŻNICY MARZEŃ

Obraz Petera Ramseya to jedna z tych przewrotnych bajek, w których pogrywa się ze schematami i legendami, a bajkowe czy baśniowe postacie ukazuje w innym świetle. I tak Święty Mikołaj (zwany tutaj nie bardzo wiadomo dlaczego Nordem) to mocarny zawadiaka o wyglądzie fińskiego drwala (po kilkumiesięcznym pobycie w dziczy), Zając Wielkanocny nie kładzie po sobie uszu, tylko szuka okazji do rozróby, Zębowa Wróżka jest seksowna, a Jack Mróz cierpi na traumę z dzieciństwa. Mamy jeszcze Piaskowego Dziadka, który gadać nie potrafi, ale zmienia kształty układając się w coś w rodzaju rebusów…

Wymieniona wyżej grupka znana jako Strażnicy Marzeń (Jack dołączy do nich w ostatniej chwili) musi zjednoczyć siły, aby stawić czoła Mrokowi, który przez zawładnięcie dziecięcymi snami i marzeniami (i zastąpienie ich koszmarami) ma zamiar zniszczyć magię świąt, Strażników Marzeń i w sumie zapanować nad światem… Walka będzie ciężka, a główna rolę odegra w niej Jack Mróz, którego słabość – chęć przypomnienia sobie przeszłości i zdarzeń z dzieciństwa – Mrok postara się wykorzystać.

Wielu krytyków z Europy narzekało na „Strażników Marzeń” – że tradycyjne legendy, wierzenia zostały tutaj wymieszane i przeinaczone w niemal new age’owym stylu, że bohaterów przedstawiono według najprostszego klucza (czyli jako opozycję tego, co powszechnie znamy), że święta i ich religijny aspekt całkowicie w filmie Ramseya się nie liczy – wszystko jest podporządkowane wartkiej akcji. Trudno tym zarzutom zaprzeczyć, niewątpliwie jest w nich sporo racji, a o świętach i ich magii powstało już wiele wzruszających i bardziej klasycznie do tematu podchodzących filmów, a więc można. Problem w tym, że te cukierkowe opowieści zaczęły pożerać swój ogon i nadmiernie spływać lukrem – „Strażnicy Marzeń” są natomiast pełni życia i humoru na niezłym poziomie (no i potrafią zaskoczyć). Myślę więc, że dzieciom od obejrzenia ich światopogląd się nie zmieni i nie zaczną trenować ciosów karate a la Zając Wielkanocny, a na pewno będą się – wspólnie z rodzicami – przez czas trwania projekcji świetnie bawić.

ASPEKTY TECHNICZNE

Pomimo dubbingu który z natury rzeczy zagłusza nieco odgłosy tła, jest bardzo dobrze! Złowrogie wybuchy śmiechu Mroku rozpełzają się po całym pokoju niczym trująca winorośl. Radosne świergotanie elfów wypełnia cała przestrzeń, podobnie jak odgłos czarowania piaskowego ludka, w którym ziarnka piasku unoszą się rozsypują się wokoło. Pomiędzy kanałami śmigają dziko sanie świętego Mikołaja, których slalom zaznacza się świstem w korytarzami lodowych tuneli. Dobrze, z dużą ilością subwoofera wypadła walka Jacka Mroza z Mrokiem na tle burzowych grzmotów. Choć rzadko to stwierdzam, ale trzeba przyznać, że bajka ma bardzo dobry dubbing.

Obraz bajkowy jak na bajkę przystało! Feeria najładniejszych kolorów (szafirowa zieleń Zębowej Wróżki, skrzące się złoto Piaskowego Ludka i karminowa czerwień stroju Św. Mikołaja), pięknie zarysowane krawędzie, staranna kreska, dokładne plamy barw wypełniejące idealnie przestrzeń. No i ostrość która pozwala na odróżnienie każdego włoska białej czupryny Jacka Mroza i każdego ściegu z mroźnych gwiazdek, jakie maluje swą zaczarowaną laską.

BONUSY

„Marzyciele i wyznawcy” (10 min) to materiał koncentrujący się na aktorach, którzy dubbinguja filmowe postacie, a tym samym nadają im swoją osobowość, co podkreślają oni sami. Alec Baldwin użyczający głosu Św. Mikołajowi mówi na przykład o tym, że chciał, by jego bohater był takim wielgachnym rosyjskim olbrzymem z silnym akcentem o osobowości motocyklisty. Hugh Jackman obdarzył swego wielkanocnego królika porywczością groźnego mięśniaka-wyspiarza, zaś Jude Law jako Mrok chciał, by to jego Zło było wielowarstwowe i wynikało z ludzkiej zazdrości. Film można obejrzeć z bardzo ciekawym komentarzem twórców (w formie polskich napisów), którzy w barwny sposób opowiadają o animacji, niuansach produkcji, koncepcjach artystycznych itp.

Są też dodatki na DVD-ROM, będące wycinankami dla dzieci do posklejania oraz zwiastuny innych filmów z kolekcji Disneya.

Jan/veroika