Dwóch tak różnych ludzi jak Donny i jego syn Todd (tak naprawdę Han Solo, ale imienia tego, rzecz jasna, nikomu nie zdradza) próżno ze świecą szukać. Senior w podstawówce uwiódł nauczycielkę. Ta zaszła w ciążę, wylądowała w więzieniu za pedofilię, urodziła syna. Donny, który dzięki procesowi na chwilę stał się gwiazdą, opiekował się synem – choć opiekował to zbyt mocne słowo – do 18. roku życia, a potem z ulgą zostawił, biorąc się za to, co zawsze kochał najbardziej: piwo i seks (najczęściej w pakiecie). Hulaszcze życie wpędziło go w długi, a że synowi nieźle się powodzi, postanowił zakręcić się koło niego i troszkę kasy wyłudzić. Todd jest typowym yuppie, znerwicowanym, goniącym za kasą, pełnym konwenansów, nudnym jak flaki z olejem. Donny zjawia się w mało dogodnym dla syna momencie – Todd właśnie przygotowuje się do ślubu z panną z bogatej i nudnej jak on sam rodziny. Nieoczekiwana wizyta rodzica narzeczonego córki będzie dla rodziny panny młodej szokiem, ale i zapewni wiele rozrywek (zwłaszcza pewnej niewyżytej seksualnie babci). A Donny, który na kobietach akurat się zna, odkryje pewien mroczny sekret wybranki syna…
Komedia typowa raczej dla wcześniejszego etapu kariery Adama Sandlera (jego syna gra tutaj inna ikona programu „Saturday Night Live” Andy Samberg, w rzeczywistości młodszy od Sandlera o 12 lat). Czyli pełna prostackich żartów, niewybrednych gagów o podteście seksualnym, picia i obnażania się. W tle tego co prawda znalazła się satyra na dzisiejsze pokolenie goniące za sławą i kasą (zestawienie z żyjącym mentalnie w latach 80. Donnym wypada dla niego bardzo blado, przynajmniej jeśli chodzi o czerpanie radości z życia…), a także rodzące się autentyczne uczucie rodzicielskie, ale nie przysłania to raczej odstręczającego wielu widzów prymitywizmu postaci głównego bohatera. Nawet w USA, gdzie Sandler cieszy się ogromną popularnością, film zebrał niskie noty i był finansową klapą…
ASPEKTY TECHNICZNE
Obraz jest czysty, pozbawiony zakłóceń, o dobrej ostrości i bardzo żywych kolorach. Oranże, czerwienie, róże i fiolety są dobrze nasycone, o czym można przekonać się, patrząc na odświętne sukienki pań lub na przykładzie kolorowych świateł w nocnym klubie. Zieleń (trawniki, drzewa) jest natomiast tak soczysta, że czasem aż na granicy przesycenia.
Dźwiękowo film wypada przeciętnie, większość akcji dzieje się z przodu. W tyłach słychać przeważnie muzykę i tylko od czasu do czasu tylne głośniki rozbrzmiewają odgłosami tła, jak np. w czasie aplauzu na sali sądowej. Współpracę głośników tylnych i przednich słychać podczas gry zespołowej i lotu piłki nokautującej Todda.
BONUSY
Dodatki są nie nietłumaczone, a znajdziemy w nich „Gagi” (5.53 min), czyli wybuchy śmiechu i wpadki na planie, oraz 5 scen niewykorzystanych (13.28 min).
Jan / itk
Premiera DVD: 17.12.2012
|
