W dniu 16. rocznicy ślubu, a dokładnie w trakcie przyjęcia-niespodzianki, zorganizowanego przez córkę Manię (Aleksandra Radwańska), Anka Zawadzka (Magdalena Kumorek) dowiaduje się od męża Andrzeja (Piotr Adamczyk), że ten odchodzi do innej kobiety. To niejedyne nieszczęście, które ją spotyka tego dnia, Anka zostaje bowiem zwolniona z pracy. A czego jeszcze nie wie – poprzedniej nocy zachodzi z Andrzejem w ciążę. Po bezskutecznej próbie znalezienia pracy w jakimś biurze zdesperowana kobieta podejmuje pracę pomywaczki w kuchni wykwintnej restauracji, której szefem jest despotyczny Jerzy Knappe (Borys Szyc), znany jej już wcześniej z kilku niezbyt miłych przypadkowych spotkań.
Ogromne duchowe wsparcie dla Anki stanowi jej matka Irena (Dorota Kolak), Mania oraz przyjaciółka Pola (Edyta Olszówka), bardzo atrakcyjna kobieta wyzwolona, która nieudane związki małżeńskie zastąpiła licznymi romansami.
Podczas gdy Anka dzielnie stawia czoła nowej sytuacji, jej eksmałżonek, kardiolog-pierdoła (jak to określiła pewna pielęgniarka), zostaje poddany przez nową partnerkę, lekarkę Beatę Darmietę, głębokiej tresurze. Musi biegać zimą po parku, wspinać się na ścianki, zmienić szpital na lepszy, zrobić doktorat i… dziecko, o którym marzy jego nowa ukochana.
Autorką scenariusza „Przepisu na życie” jest Agnieszka Pilaszewska („Miodowe lata”, „Barwy szczęścia”), która okazała się równie utalentowaną aktorką co scenarzystką. Co prawda można scenariuszowi zarzucić, że znalazło się w nim kilka pomysłów dość już ogranych, jak przemądrzała córka-okularnica, wyzwolona przyjaciółka w typie „lejdis” czy standardowe romanse biurowe, ale są to drobiazgi wobec atrakcyjności tej historii. Fabuła jest wielowątkowa, a składają się na nią perypetie Anki (porzucenie przez męża, szukanie pracy, ciąża, potyczki z szefem kuchni i robienie kariery zawodowej), jej męża Andrzeja (zaplątanie się w związek z kobietą-modliszką) oraz córki Mani, zakochanej w szkolnym koledze. Wątki poboczne tworzą sercowe perypetie Poli, przyjaźń Mani z grubą przyjaciółką Zosią oraz spotkania grupki emerytów, z którymi związana jest Irena.
Do najważniejszych motywów serialu należy gotowanie. Główna bohaterka uwielbia przyrządzać wymyślone przez siebie potrawy (widzom na ich widok aż leci ślinka z ust), a duża część akcji rozgrywa się w nowoczesnej kuchni, w której pracują m.in. Francuz i Czeszka. I trzeba reżyserowi Michałowi Rogalskiemu przyznać, że kulinarny aspekt serialu wypadł naprawdę atrakcyjnie.
Akcja toczy się wartko, a dialogi są napisane dobrym, naturalnym językiem, bez tak rażącej w przypadku innych seriali czy filmów sztuczności. A to jeszcze nie wszystkie zalety tej produkcji. Bo bez znakomitych kreacji praktycznie każdego wykonawcy głównej roli sukces „Przepisu na życie” byłby połowiczny. Na plan pierwszy wysuwają się role Magdaleny Kumorek i Mai Ostaszewskiej. Kumorek jest doskonała jako zwyczajna, nieco pogubiona, ale umiejąca sobie poradzić z przeciwnościami losu Anka, natomiast Ostaszewska w roli despotycznej Beaty jest po prostu rewelacyjna. Każdy jej ruch, sposób poruszania się i mina, z podkreśleniem komiczności postaci, to arcydziełko.
Sporym walorem filmu jest jazzowa muzyka autorstwa Krzesimira Dębskiego oraz ilustrujące akcję piosenki śpiewane przez Annę Jurksztowicz.
Podsumowując „Przepis na życie” można powiedzieć, że jest to dzieło bardzo feministyczne, pokazujące babską solidarność i kobiecą zaradność oraz po trosze wyśmiewające mężczyzn. Ciepłe, optymistyczne, podnoszące na duchu i bardzo dobrze przyjęte przez widzów. Sukces serialu (zrealizowanego dla TVN) spowodował podjęcie decyzji o nakręceniu drugiej serii. I to jest bardzo dobra decyzja!
Seria pierwsza liczy 13 odcinków, które ukazały się na czterech płytach.
ASPEKTY TECHNICZNE
Obraz (1.77:1) bez usterek. Ma ładne, żywe kolory, dzięki czemu potrawy przyrządzone przez bohaterów filmu wyglądają niezwykle apetycznie. A mimo zimy kostiumy aktorów bardzo rozweselają ekran. Szczegóły widać poprawnie. Dźwięk w Dolby Digital 5.1, ale większość odgłosów dochodzi z głośników frontowych. Bardzo realistycznie wypadają sceny na ulicy, w których warkot samochodów wyraźnie przemieszcza się z jednej strony na drugą. Dominują dialogi, dobrze i wyraźnie podane, muzyka oraz stukot kobiecych obcasów, pozostałe odgłosy pełnią rolę dość subtelnego tła. W chwilach zbiorowego zgiełku uaktywniają się, dla wsparcia, tylne kanały.
BONUSY
Na wszystkich płytach znajduje się galeria zdjęć – samoczynnie przewijających się na tle muzyki, a pokazy trwają od kilku do kilkunastu minut. Na czwartej płycie umieszczono materiał „Przepis na życie – kulisy serialu” (12.56 min). A w nim dużo, czasami żartobliwych, ujęć z planu oraz wypowiedzi aktorów na temat głównej bohaterki, zdradzają także swoje ulubione potrawy. Można też dowiedzieć się, gdzie kręcono zdjęcia kuchenne i jakich sztuczek używano, aby podnieść atrakcyjność potraw.
ren
Data premiery 14.07.2011
CIEKAWOSTKI CUDOCYTAT |
