ODMIEŃCY

Ameryka w niedalekiej przyszłości. Siedmioletnia Chloe wychowuje się zamknięta w zrujnowanym domu na przedmieściach. Jej ojciec (Emile Hirsch) ma bzika na punkcie bezpieczeństwa i kategorycznie zabrania dziewczynce nie tylko wychodzenia na zewnątrz, ale nawet podchodzenia do zabitych deskami okien. Czy jest paranoikiem czy też za progiem rzeczywiście czai się śmiertelne niebezpieczeństwo? Pewnego dnia, zwabiona muzyką z ciężarówki z lodami, Chloe decyduje się to sprawdzić. Sprzedawca zaprasza dziewczynkę do wnętrza ciężarówki obiecując, że zawiezie ją na spotkanie ze zmarłą dawno temu mamą. Kto i dlaczego zagraża Chloe i jej ojcu?

Siła tego filmu jest Lexy Kolkerm grająca Chloe. Na barkach tej ślicznej dziewczynki  hipnotyzującym spojrzeniu spoczywa niemal cały ciężar filmu, bo to ona występuje w niemal 90% scen.  Czasem irytująca czasem rozpieszczona ale przede wszystkim rozpaczliwie  samotna szukająca kontaktu z kimś oprócz swego ojca. Film najciekawszy jest właśnie wtedy gdy jeszcze nie wiemy co kryje się za paranoją nerwowego ojca. Kim jest tajemniczy lodziarz, czemu Chloe ma mieć nową rodzinę i kim jest tajemnicza kobieta pojawiająca się w jej domowym azylu to tylko kilka z zagwozdek jakie dostajemy na dzień dobry. Dla mnie najciekawszym motywem, a jednocześnie  i zaskoczeniem było zbudowanie postaci dziecko, W odmieńcach małej bohaterce pozwolono na bycie złą, na krzywdzenie i zabijanie co bywa pewnym tabu jeśli chodzi o pokazanie dziecka w kontekście przemocy, zwłaszcza tej czynionej przez nie. Film ma nerwowy, wciągający klimat a jego plusem jest to, że twórcy postawili na fabułę a nie na efekty specjalne, co byłoby w tym wypadku dość zrozumiałe. Jeden z oryginalniejszych filmów SF i jedna z lepszych ról dziecięcych, jakie ostatnio widziałam.