Podczas wycieczki do centrum naukowego Peter Parker, syn pary nieżyjących naukowców, zostaje ukąszony przez zmutowanego pająka. Wkrótce chłopak odkrywa, że potrafi dokonywać czynów o charakterze supernaturalnym, ma wyostrzone do granic możliwości zmysły, potrafi np. wspinać się po ścianach i postrzega świat w nieco odmienny sposób niż zwykli śmiertelnicy. Parker wykorzystuje te zdolności w celu znalezienia zabójcy swego wuja, który go wychowywał, a do którego śmierci nieopatrznie się przyczynił. Wkrótce jednak będzie musiał stanąć do walki z nowym wrogiem, dawnym przyjacielem jego rodziców, zmutowanym naukowcem, który zmienił się w Jaszczura, a któremu, nieświadom wagi informacji, jakie mu przekazał, pomógł, by ten mógł dokończyć eksperyment.
Trudno nie pokusić się o porównania ze starszą wersją. „Niesamowity Spider-Man” jest moim zdaniem mniej refleksyjną, za to bardziej komiksową wersją niż poprzednia. Ale choć ta ekranizacja kultowego komiksu Steve’a Ditko i Stana Lee „Spider-Man” została nieco zdominowana przez rozmach efektów specjalnych, to jej twórcom udało się zachować ducha oryginału, a odtwórcy głównej roli Andrew Garfieldowi pokazać wewnętrzną przemianę skromnego chłopca w superherosa – człowieka-pająka (choć bez zabawnych wpadek się nie obeszło). Garfield w porównaniu z Tobeyem Maguire'em wydaje się być bardziej na swoim miejscu – jest energiczny, bardziej buntowniczy, łatwiejszy do identyfikacji dla widza i... bardzo sympatyczny, choć polski dubbing w tym nie pomaga! Jeśli chodzi o efekty, no bo trudno, żeby o nich w tego typu produkcji nie wspomnieć, są oczywiście perfekcyjne. Spider-Man śmiga po mieście w zawrotnym tempie, tropiąc przestępców i ścigając wrogów. Scena na moście, w metrze, w kanałach czy finałowa potyczka mutantów naprawdę robią wrażenie, a gdy Peter przelatuje nad miastem, chwytając się nitek pajęczyny niczym lian rozciągniętych na ramionach gigantycznych dźwigów… bardzo mu zazdrościmy! Mocnym atutem filmu jest obsada, zwłaszcza ról wujostwa Petera – Martin Sheen i Sally Field, których nie oglądamy już tak często na ekranie.
ASPEKTY TECHNICZNE
Jak można się było spodziewać, w edycji BD Spider-Man wygląda pierwszorzędnie. Ostry obraz i znakomita widoczność szczegółów – zwłaszcza w zbliżeniach, i to pomimo licznych scen rozgrywających się w mroku (srebrne nitki pajęczyny tworzące pułapkę w kanale, pojedyncze łuski na ciele Jaszczura), a przede wszystkim bajeczna, iście komiksowa kolorystyka. Z barw najbardziej rzucają się w oczy czerwień i niebieski stroju Spider-Mana oraz zieleń paskudnego Jaszczura, ale i pozostałe, w tym czerń, są jak najbardziej w porządku. 3D wymyślono właśnie po to, by służyło takim filmom, w których akcja dzieje się w bardzo sugestywnej przestrzeni – ją właśnie oddaje trójwymiar, toteż w scenach akcyjnych trzymamy się wręcz oparć foteli, a cierpiący na agorafobię niech lepiej tego nie oglądają! Rewelacyjnie wypadła głębia toni wodnej w scenie w kanałach i oświetlona milionami świateł przestrzeń nocnego Nowego Jorku.
Dźwięk to kolejny duży plus edycji. Bogactwo sekwencji akcji przekłada się na obfitość dźwiękowych efektów, które mają charakter bardzo surroundowy, a najatrakcyjniejsze pod tym względem są oczywiście starcia Spider-Mana z Jaszczurem. Rewelacyjnie wypadają sekwencje rozciągania sieci, kiedy w tyłach słychać jej naprężanie. Odgłosy tła (spadanie na dachy samochodów, zgrzyt ich blachy, wybuchy) zostały zaprezentowane w efektowny, przestrzenny sposób. Aktywność subwoofera jest bez zarzutu, a w scenach demolki dosłownie drży parkiet. Fajnie wypadły wyładowania w laboratorium, skąd dochodzi charakterystyczne bzyczenie i iskrzenie, sceny walki w szkole, gdzie bardzo przestrzennie wybrzmiewa efekt obijania ciał o blaszane szafki, i sceny na moście, z charakterystycznym zgrzytem blachy unoszonych w górę i rozbijanych o filary mostu samochodów. Wszystkie elementy ścieżki, w tym współczesna muzyka (np. Coldplay) i dialogi, zostały dobrze zbalansowane.
BONUSY
Nie ma chyba ani jednej rzeczy, którą pominięto by w dodatkach – są baaardzo kompleksowe i tłumaczone! Na pierwszej płycie umieszczono komentarz twórców: bardzo ciekawy i tłumaczony w formie napisów – widać i słychać, że Marc Webb, reżyser znakomitych „500 dni miłości”, potrafi nie tylko kręcić filmy, ale i opowiadać o nich w humorystyczny sposób. Ten komentarz to prawdziwa gratka dla fanów komiksowego bohatera! Na tej płycie znajduje się jeszcze dodatek „3D 101 With Director Marc Webb” prezentujący technologiczny progres w filmie oraz „Iconic Poses And Digital Environments 3D Image Progression Reel” (3 min), czyli krótkie wprowadzenie w legendę Spider-Mana, z podkreśleniem tego, że chciano jak najbardziej nawiązać do oryginału i zachować specyficzne komiksowe pozy bohatera.
Druga płyta. Z pierwszej części zakulisowego materiału „Rite Of Passage »Amazing Super-Man«” (110 min) dowiemy się, skąd wziął się pomysł realizacji kolejnej wersji „Super-Mana”, skoro nie tak dawno mieliśmy tego z Maguire'em. Twórcy chcieli zająć się okresem w życiu bohatera, który w tamtej serii zbyt szybko się zakończył, to znaczy okresem dojrzewania chłopca stojącego na granicy dorosłości, mającego dylematy nastolatka chodzącego do szkoły średniej. Druga część materiału koncentruje się na wyborze aktorów do ról przyjaciół i wrogów Spider-Mana i jego samego. Najzabawniej o swojej przygodzie filmowej – i o swym rozczarowaniu, gdy dowiedział się, że został wybrany bynajmniej nie ze względu na swe aktorskie talenty, ale na podobieństwo do komiksowego pierwowzoru – opowiada Denis Leary grający ojca Gwen. Trzecia część jest bardziej techniczna i dotyczy gadżetów Spider-Mana i przystosowaniu jego postaci do współczesności w myśl najnowszych technologii. Kolejne dwie części są poświęcone kaskaderom i przybliżają kulisy scen akcji i pracy aktorów w uprzężach i linach. Komiksowy i filmowy Spider-Man ściśle związany jest swą biografią i tłem akcji z Nowym Jorkiem i to temu miastu dedykowana jest kolejna część. Przy okazji zobaczymy, co naprawdę nakręcono w Nowym Jorku, a co tylko go udawało. Następne partie wiadomości dotyczą zagadnień postprodukcji (montaż i dźwięk). To ciekawe informacje, bo montaż dwugodzinnego filmu to przecież kilometry nakręconej taśmy, a twórcy mają na to tyle samo czasu co na inne filmy (realizowane jedną kamerą), czyli 10 tygodni. Mowa też o nadaniu filmowi maksymalnego realizmu, po to by Super-Man był oprócz tego, że herosem, również człowiekiem, którego dotyczą prawa fizyki, np. taka sobie banalna grawitacja.
Następnym blokiem dodatków są sceny niewykorzystane (20 min), a dotyczą one głównie postaci Connorsa, jego kilku rozmów z Peterem, z synem profesora i dyskusji w jego podziemnym laboratorium.
Jedną trzecią filmu obejrzymy ponownie w formie szkiców i prewizualizacji komputerowych w dodatku zwącym się słusznie „Pre-visualization” (34 min).
„Oscorp Archives Production Art Gallery” to podzielone tematycznie na trzy części (Spider-Man, Jaszczur, wnętrza) koncepcje graficzne. Mamy szansę zobaczyć, jak wyglądałby Super-Man w innym ubranku i jak ewoluował Jaszczur i jego gadzia skóra, oraz obejrzeć piękne, bardzo dopracowane koncepcje wnętrz laboratoriów, kanałów miasta czy szkoły.
„Image Progression Reel” (11 min) to analiza czterech scen akcji na etapie wizualizacji komputerowej, opatrzona komentarzami twórców, a dokładniej mówiąc speców od efektów specjalnych, którzy rozkładają na czynniki pierwsze wygląd, kompozycję kadru, ruch, dźwięk i wszystkie detale, które tworzą taki, a nie inny wygląd danej sceny. Dobrze oddaje to analiza sceny w szkole, w której światło pada najpierw przez duże okna, a potem przez wąskie drzwi klas, co tworzy odpowiedni dramatyzm sceny. Częściowo informacje te słyszeliśmy i widzieliśmy już w dodatku głównym, tu jednak są one precyzyjniejsze i pogrupowane.
„Stunt Rehearsals” (11 min) pokazuje, jak kaskaderzy przygotowują się do odegrania danej sceny. Zobaczymy próby bijatyki w metrze, w szkole, pogoni za Jaszczurem na moście z powietrznym slalomem nad autami, konfrontacji z autobusem i przemieszczania się między ramionami dźwigów niczym Tarzan.
„Developing And Amazing Spider-Man Video Game” to materiał promocyjny gry o Spider-Manie z komentarzem jej twórców, dyrektorów kreatywnych, zawierający zapierające dech (nawet w tej małej próbce) sceny, w których można zobaczyć całą galerię różnych potworów, z którymi przyjdzie się zmierzyć naszemu bohaterowi.
veroika
Premiera BD: 14.11.2012
|
