Tobey Marshall prowadzi odziedziczony po ojcu warsztat samochodowy, Jako wielbiciel czterech kółek, kocha wyścigi, w których sam bierze udział. Mowa oczywiście o nielegalnych wyścigach. Dochody, jakie Tobey osiąga z naprawy i tuningowania samochodów, są kiepskie, toteż chętnie przyjmuje intratne zlecenie od swojego dawnego rywala, Dino Brewstera. Po wykonaniu zlecenia podejmuje wyzwanie rzucone przez Dina – biorą razem udział w szaleńczym wyścigu. Dalsze wydarzenia prowadzą do tragedii, skutkiem czego wrobiony przez Brewstera Marshall ląduje w więzieniu. Po wyjściu z niego szuka zemsty na Brewsterze.
„Need For Speed" to ekranizacja popularnej gry komputerowej. Trzeba przyznać, że kwintesencja filmu, czyli wyścigi samochodów, wypadła bardzo dobrze. Mamy tu różne rodzaje pościgów i ucieczek, dzikich rajdów itd. Akcja rozkręca się trochę wolno, ale gdy się już rozkręci, to ryk silników miło się niesie przez całą projekcję. Na dalszym planie zamierzeń twórców filmu znalazły się inne wątki, takie jak relacja między głównym bohaterem a towarzyszącą mu dziewczyną czy dopracowanie wątku zemsty. Trochę mało też zaskakujących zwrotów akcji, a jeszcze mniej dobrej gry aktorskiej, bo zarówno Aaron Paul jak i Dominic Cooper są wyjątkowo bezbarwni. Pozostaje się skupić na drodze i cieszyć się, że od startu do mety trwa jazda przez Amerykę bez oglądania się na boki.
ASPEKTY TECHNICZNE
Dźwięk przez cały czas imponuje intensywnością, dynamiką i różnorodnością dobiegających nas odgłosów. Prym wiodą oczywiście odgłosy motoryzacyjne: wściekły ryku silników samochodów, wysoki pisk opon, czy dający po bębenkach wizg hamulców. Aktywne są bez przerwy wszystkie kanały, od pierwszych do ostatnich scen. Mamy do „słyszenia” także z rewelacyjnymi basami, a tu przodują momenty, gdy kierowcy samochodów uderzają maszynami w siebie, próbując wyeliminować przeciwnika z gry. Separacja jest znakomita: mijane po drodze źródła dźwięków są bezbłędnie przez nasze uszy rejestrowane, a to uderzenie w koszt z puszkami zbieranymi przez bezdomnego, które wzbijają się w powietrze i opadają na chodnik, a to mijane po drodze ze świstem słupy, a to gwizd mijanej lokomotywy, a to ciężki łopot łopat helikoptera. Sceną de luxe, jeśli chodzi o użycie subwoofera jest scena uderzenia ciężarówki w samochód, który wywraca się do góry nogami, powodując przy tym wybuch poduszki powietrznej.
Obraz wyjątkowo ostry w scenach wyścigów i raczej przeciętny jeśli chodzi o sekwencje nocne, nieco odrealnione i nierzeczywiście bezowe. Zachwyca intensywna kolorystyka oddająca klimat Ameryki kanionów: te nasycone oranże, zgaszone żółcie, bajkowe fiolety i rdzawe brązy! Nie mniejsze wrażenie robi kolorystyka samochodów. Najbardziej zachwyca intensywna kolorystyka, a zwłaszcza krzykliwe czerwienie, stalowe szarości i śnieżne biele samochodów. Aspektem, który najbardziej stuningowano w obrazie są o dziwo nie samochody, ale… tęczówki oczu bohaterów. Tych pozytywnych cechuje bowiem niemal jaskrawy błękit!
BONUSY
Oprócz zwiastunów tylko jeden „Szybkie tempo” (9 min), w którym mowa o tym, że film jest hołdem dla starych filmów akcji z lat 70, zwłaszcza tych ze Steve MacQueenem. A ponieważ wszystko tam było prawdziwe więc i jego twórcy postawili sobie za cel podobnie zrealizować film, w których brak jest efektów specjalnych jako takich, są natomiast perfekcyjnie zrealizowane sceny kaskaderskie. Przekonamy się jak kręcono niebezpieczne sceny tak by uzyskać jak najbardziej efektowne ujęcia (a robiono to za pomocą wysięgników z kamerami zamocowanymi na samochodach z maksymalnie stabilnych by obraz nie drgał). Tych, którym włos się jeżył na widok niszczonych bez skrupułów pięknych i drogich samochodów uspakajamy: niszczono jedynie ich repliki.
itk / veroika |
