Seria druga liczy 7 odcinków, a są to: „Dżodżo”, „Choroba”, „Wojna kujonów”, „Mecz”, „Urodziny Jadwini”, „King” oraz „Jadwinia”. Szczególnie interesujący jest ten ostatni ujawniający, w uproszczeniu, mechanizmy manipulacji dziewczynek chłopcami, przy użyciu takich technik operacyjnych, jak: zalotny uśmiech, urocza minka, odpowiedni ton głosu, rzucona od niechcenia uwaga i inne. Wielką zaletą wszystkich bajeczek o Mikołajku, ale szczególnie obficie występującą w tej akurat serii, jest częsta obecność na ustach bohaterów takich słów jak proszę, dziękuję, pozwolisz, że.. itp. (choć akurat w odcinku pt. „Dżodżo” pojawiają się również obelgi – ciamajdo, łajzo, głupku jeden).
ASPEKTY TECHNICZNE
Dobry, wyraźny polski dubbing, do wyboru w DD 5.1 lub DD 2.0. W ścieżce dźwiękowej jak na bajkę za mało muzyki, a w dodatku jeśli już się pojawia, to jest to parę motywów muzycznych, a nie ilustracja tego, co dzieje się na ekranie. W tle głównie odgłosy życia szkolnego i podwórkowego: dzwonek, tykanie zegara, odgłos kopania piłki, dźwięk tłuczonej szyby, skrzypienie roweru itp.
Obraz wyraźny, kolory żywe, nasycone, kreska rysunku postaci i tła jest prosta, nie tak finezyjna jak rysunki Sempé. Nic nie szemrze, barwy trzymają się konturów.
BONUSY
Brak dodatków.
itk |
