| Deacon, były agent sił specjalnych, jedzie na Filipiny, by oddać nerkę swojej umierającej siostrzenicy. Niestety, kiedy budzi się w łóżku po upojnej nocy spędzonej z pewną poznaną na ulicy dziewczyną, Aną, orientuje się, że padł ofiarą złodziei organów. Deacon wyrusza w miasto, by dopaść przestępców i odebrać im – póki to możliwe – nerkę. Musi się pospieszyć, gdyż tylko godziny dzielą go od śmierci dziewczyny. Z pomocą brata oraz dawnych kumpli wkracza w podziemny świat azjatyckich przemytników i handlarzy życiem i śmiercią.
Nie jest to film dobry, ale trzeba przyznać, że był w stanie zaintrygować stojącymi na pograniczu jawy i snu pierwszymi scenami, kiedy bohater budzi się w wannie wypełnionej lodowatą wodą. Niestety, temat handlu organami staje się coraz bardziej aktualny i w naszej rzeczywistości i sytuacja w której bohater odkrywa wielką szramę na plecach i rozpaczliwie próbuje przypomnieć sobie przebieg wieczoru przyprawiają o ciarki. Oczywiście ten motyw posłużył również do zawiązania akcji pompującej adrenalinę do żył widza oraz przemycenia paru dramatycznych wątków, w których wychodzi na jaw tajemnicza przeszłość Deacona i ta zawodowa i prywatna. Po dobrym początku środek filmy wyraźnie się rwie, a montaż nie jest już tak ciekawy. Na szczęście sceny akcji nie pozostawiają uczucia niedosytu, VanDamme jest wciąż w znakomitej formie, ma świetna tężyznę fizyczną i jak na swojej 54 lata prezentuje niezwykłą gibkość i niezłe umiejętności sztuk walki. Van Damme miał też szczęście do lepszej partnerki niż Seagal we wspomnianym niżej „Człowieku zasad”. Cahrlotte Peters, jako Ana, gra klasyczną dobrą/złą dziewczynę uwikłaną w sytuację bez wyjścia, która dopiero po fakcie zdaje sobie sprawę jakie zło wyrządziła.
ASPEKTY TECHNICZNE
W porównaniu z „Człowiekiem zasad”, który ostatnio opisywaliśmy, ten film akcji ma bardzo dobrze zrealizowaną ścieżkę dźwiękową. Nie zagłusza tych odgłosów muzyka, a wszystko wybrzmiewa do końca. Tyczy to się zarówno odgłosów akcji, jak i tych odgłosów tła, które w filmach akcji są zazwyczaj traktowane po macoszemu. Pięknie, dynamicznie brzmią odgłosy życia filipińskiej ulicy: zabaw, czy gwaru przechodniów. Kroki na chodniku, rzęsisty deszcz bijący o dachy, panicznych oddech w tylnych głośnikach budują odpowiedni nastrój. Dochodzą do niego porządnie rozseparowane odgłosy akcji: rykoszety pocisków, plask uderzeń walczących ciał przeciwników, wybuchy granatów, grzechotanie odprysków muru i brzęk stłuczonych szyb.
Strona wizualna ciekawa. Sceny reminiscencji mają czerwonawy, beżowy czy pomarańczowy odcień. W wielu zwolnionych ujęciach widać jak na dłoni szczegóły tła, detale przedmiotów i ludzkich twarzy.
BONUSY
Zwiastuny.
veroika
|
