Jest to bowiem zbiór 33 filmów laureatów Złotej Palmy poproszonych o nakręcenie krótkich etiud przez Gilles’a Jacoba, szefa festiwalu w Cannes, z okazji 60-lecia imprezy. Wśród zaproszonych do współpracy znaleźli się m.in.: Roman Polański, Wim Wenders, Lars Von Trier, Claude Lelouch, Andriej Konczałowski, Takeshi Kitano, David Cronenberg, Gus Van Sant, Jane Campion, David Lynch, Aki Kaurismaki, Alejandro Gonzalez Inarritu, bracia Coen, Nanni Moretti, Atom Egoyan, Wong Kar-Wai, Manoel de Oliviera, Zhang Yimou.
Jak można było się spodziewać, powstała z tego bardzo oryginalna mieszanka klimatów, stylów i pomysłów. Oglądamy na ekranie historie sentymentalne, zabawne, wzruszające, groteskowe, realistyczne, a nawet makabryczne. I choć – co oczywiste w przypadku tak dużej rozmaitości – znalazły się wśród nich rzeczy opowiedziane bardziej lub mniej ciekawie (jednak de gustibus...), to jedno trzeba przyznać bezsprzecznie: każda z krótkometrażówek jest odzwierciedleniem osobowości danego reżysera. Na pewno warto obejrzeć zabawne etiudy Romana Polańskiego i Larsa Von Triera, zrobiony z dystansem filmik Youssefa Chahine’a czy krótkometrażówkę Davida Lyncha, tajemniczą i niesamowitą.
Przy okazji – trudno uwierzyć, jak wiele można zmieścić i jak wiele powiedzieć od siebie w takich drobiazgach filmowych. W tym miejscu pojawia się myśl, że angielskie tłumaczenie tytułu („To Each His Own Cinema” – każdy ma własne kino) jest trafniejsze niż polskie, podkreśla bowiem indywidualność, różnorodność i bogactwo sposobów w traktowaniu filmowej materii przez poszczególnych twórców.
Jako całość rzecz z pewnością interesująca i godna polecenia, i potwierdzająca, że sztuka filmowa jest źródłem wielu emocji i przeżyć.
itk
|
