Wszyscy psioczą na polskie tłumaczenie oryginalnego tytułu – że niby jak może być kac Vegas w Bangkoku? Jak Vegas to tylko Las Vegas. Gdzie Vegas, a gdzie Bangkok, co mają wspólnego!? Oczywiście, można uznać tłumaczenie za tak inteligentne jak wybryki głównych bohaterów, ale ten tytuł w zasadzie mówi wszystko o filmie Todda Phillipsa (wyreżyserował także pierwszą część) – to będzie „Kac Vegas”, tylko że fabułę przeniesiono do Bangkoku, reszta pozostała bez zmian.
Paczka przyjaciół znów wybiera się na ślub, tym razem wolność ma utracić Stu. Ceremonia odbędzie się w Tajlandii, więc i wieczór kawalerski z udziałem Phila, Alana i Douga (jest tym razem z nimi jeszcze niejaki Teddy, przyszły szwagier Stu) będzie miał miejsce także tam. Przyszły pan młody dba o to, by nie powtórzyła się sytuacja z Las Vegas, ale rankiem panowie znów budzą się z potwornym bólem głowy. Na domiar złego Stu ma na twarzy tatuaż, Alan stracił włosy, Teddy zniknął, a zamiast niego w pokoju znalazła się paląca jak smok i niegardząca alkoholem małpka i stary znajomek kumpli, pan Chow… Mężczyźni próbują przypomnieć sobie wydarzenia z feralnej nocy i znaleźć Teddy’ego. Jak się okaże, nie będzie to ani proste, ani bezpieczne.
Twórcy filmu nie starali się być oryginalni – akcja rozgrywa się dokładnie według schematu znanego z „Kac Vegas”, z tym że „Kac Vegas w Bangkoku” jest filmem ostrzejszym – mamy tutaj uzależnione od alkoholu zwierzę, mafię, trochę krwawych porachunków, więcej seksu, więcej akcji (niektóre z tych rzeczy do komedii, niestety, nie bardzo pasują…). Wtórność tego filmu jest jego słabością i siłą zarazem – fani pierwszej części będą się ponownie świetnie bawić, patrząc na przygody starych znajomych, którzy się nic a nic nie zmienili, miłośników bardziej wyrafinowanego humoru obraz Todda Phillipsa raczej nie przekona (patrząc na notowania box office’u starzy fani dopisali – w USA w kinach film zarobił ponad 250 milionów dolarów, czyli prawie tyle co jedynka). Jedną z tajemnic sukcesu tych filmów są odtwórcy głównych ról, którzy dobrze grają, nawet wtedy kiedy scenariusz nie wspina się akurat na szczyt artyzmu.
ASPEKTY TECHNICZNE
Obraz jest egzotycznie (jak na Bangkok przystało) kolorowy. Róż i błękit nocnych neonów, stroje tubylców, w tym oranż i czerwień mnisich szat, i soczysta zieleń tropikalnej roślinności dają nam całą mozaikę barw. Ostrość lekko miękkawa, kontrast głęboki (choć bez przesady), czerń porządna. Usterki w postaci falowania krawędzi to jedyny błąd transferu.
Dźwięk wyrazisty (najbardziej w sekwencjach reminiscencji Alana dotyczących szaleństw minionej nocy). Sporo ulicznego gwaru wielkiego azjatyckiego miasta: klaksonów, nawoływań, silników samochodów, dzwonków rowerów. Duży basowy power w scenie na dachu, gdzie dosłownie spod ziemi wyrasta policyjny helikopter z dziko tnącymi powietrze łopatami. A „dobijanie” do brzegu motorówką niesie za sobą piękne odgłosy dewastowania ozdób weselnych i paniki gości. Oczywiście ścieżka dźwiękowa jest odpowiednio podrasowana na sposób wschodni, ale usłyszymy w niej znajome standardy.
BONUSY
Jest montaż gagów filmowych (4 min), które są zarówno zepsutymi ujęciami, jak i czystymi wygłupami trójki aktorów, którzy na planie bawili się na całego, co na szczęście przełożyło się i na zabawę dla widza.
Jan / veroika
Premiera DVD i BD: 30.11.2011
|
