|
Legendy i mity starożytnej Grecji stały się w ostatnim czasie ulubionym tematem hollywoodzkich producentów. I niestety wyrządziły wiele szkód w umysłach widzów, przekonanych po zobaczeniu kolejnych produkcji, że Kserkses był skończonym matołem, Spartanie mieli zawołanie niemal identyczne jak marines, a Posejdon spłodził niejakiego Percy’ego Jacksona… Na tym tle obraz Bretta Ratnera to nieszkodliwy produkt, w którym pokrótce przybliża się postać mitologicznego półboga, a potem bez skrępowania idzie w kierunku przygody pełną gębą. To kino bez zadęcia, lekkie, mimo krwawych scen opowiedziane nawet z humorem.
Tytułowego bohatera spotykamy już po wykonaniu przez niego słynnych prac, a także po utracie najbliższych. Mistrz sztuki walki błąka się wraz kilkoma podobnymi sobie kompanami po starożytnym świecie szukając okazji, by wykazać się wojennym kunsztem, często będąc człowiekiem do wynajęcia. I właśnie trafiło mu się kolejne zlecenie: król Tracji zatrudnia go, by zajął się wyćwiczeniem jego armii. Wszystko to w dobrym podobno celu, by odeprzeć ataki niezwykle brutalnych najeźdźców nikczemnego Resosa. Wkrótce jednak pojawią się dylematy: kto tak naprawdę jest tym złym i nikczemnym?
Wartka akcja, nieprzeładowanie jej efektami specjalnymi, sporo słownych ciętych ripost, sympatyczny w gruncie rzeczy bohater, niezły drugi plan – „Herculesa” każdy miłośnik kina dla dużych chłopców obejrzy z przyjemnością.
ASPEKTY TECHNICZNE
„Herkules” to przykład idealnego rozsparowania dźwięku. Mnóstwo scen bitewno akcyjnych sprzyja kanałowym szaleństwom. Świst strzał, huk uderzeń maczugi bohatera, wrzaski dzikich, rżenie trafianych oszczepami koni są dobrze rozłożone z wyraźnym zaznaczeniem lotu przedmiotu czy usytuowania źródła dźwięku. Subwoofer najwięcej pracy ma w scenach z rydwanami, kiedy ich koła dudnią głucho po ziemi i zdają się powodować wibracje. Basy towarzyszą też scenie finalnego pożaru, w czasie którego wali się potężny posąg Hery czy rykom bestii.
Film o równie idealnym obrazie. Czystym, świetnie odwzorowującym bogate szczegóły tła. Widać pyłki wirujące w powietrzu, piasek wzbijany uderzeniami końskich kopyt, drzazgi odrywane siłą uderzenia z drzewca włóczni czy strumienie krwi tryskające z ran. Piękna kolorystyka: sporo złota, ciepłych beży, opalizujących brązów. Sceny nocne to głębokie czernie i granaty. Sekwencje dzienne to mnóstwo soczystych zieleni i błękitów oraz zimne stalowe szarości.
BONUSY
Sporo i zajmujące. Jest interesujący, pełen ciekawostek komentarz twórców opatrzony angielskimi napisami. Materiał „Wprowadzenie Brada Reinera i Dwayne’a Johnsona” (5 min) to garstka ciekawostek na temat koncepcji filmu, który miał być filmem realistycznym demistyfikującym mit. Dwayne Johnson opowiada o kłopotach ze zdrowiem, które mogły zakończyć jego pracę na planie. O tym, że podczas zawodów naderwał ścięgna w miednicy do takiego stopnia, że miała go czekać poważna operacja, a po niej rok rehabilitacji. Na szczęście skończyło się na samej, bardzo intensywnej rehabilitacji. Materiał „Herkules i jego pomocnicy” (11 min) to z kolei bardzo dynamiczny materiał, w którym swoje 5 minut ma każdy z mocno różniących się od siebie towarzyszy Herkulesa granych przez aktorów spoza Hollywood. I choć różnią się poziom uznania w filmowym środowisku to wspólnym mianownikiem ich przygotowań do roli był fakt trzymania diety oraz odbywania intensywnego treningu, który miał na celu wyrzeźbienie idealnych sylwetek starożytnych herosów. Zabawne jest to, że najwięcej trudności sprawiło im zapamiętywanie wymowy greckich imion bohaterów, których odgrywali. Najciekawiej zaprezentowała się Reece Ritchie odtwórczyni roli Atalanty, jedyna kobieta w drużynie Herkulesa, która potrafiła o 3 w nocy podczas przerwy zdjęciach ćwiczyć pompki oraz Ian MacShane który bardzo szczerze i równie dosadnie wypowiadał się o przyjemnościach płynących z przejażdżek rydwanem. Materiał o efektach specjalnych koncentruje się na pracach Herkulesa i na tym jak zostały one zrobione. Dużo mówi się o cyfrowych efektach specjalnych, które miały potęgować wrażenie, ale też o scenach kaskaderskich w których sporo było prawdziwej walki, ćwiczeń i przygotowań.
jan/veroika
|
