| Bohater odzyskuje przytomność, młoda kobieta naukowiec Estelle, oświadcza mu że jest jego żoną, a on sam jest na półcyborgiem i nie może mówić, bo nie zainstalowano mu modułu mowy. Już w kilka minut później okazuje się że im obojgu grozi niebezpieczeństwo. Do Henry’ego strzelają, a Estelle zostaje porwana. Henry, który wciąż niczego nie pamięta wyrusza by odbić żonę z rąk zbirów.
Nie pierwszy raz oglądamy uczestniczymy w filmowej akcji z punktu widzenia pierwszoplanowego bohatera, ale w "Hardcore Henry" przez całe 90 minut trwania filmu kamera nie opuszcza oczu tytułowego bohatera. Na potrzeby realizacji skonstruowano specjalny hełm z kamerą GoPro, więc e widz widzi dokładnie to samo co bohater. Co więcej wraz nim skacze, upada, strzela, uczestniczy w pościgu, przezywa katastrofy i przeżywa bardzo prawdopodobne przygody. Normalny widz przyzwyczajony do standardowej narracji będzie się czuł tak na jakby na półtorej godziny wsadzono go na rollercoastera, widz będący fanem gier komputerowych przejdzie to bardziej lajtowo. Myślę jednak że dla obydwu oglądanie filmu nie będzie proste. Osobiście po pół godzinie poczułam się zmęczona taką narracją, która w swej zabójczej dynamice i prędkości nie odpuszcza ani na chwile, a przede wszystkim znużona, bo wiedziałam, że czeka mnie jeszcze godzina podobnej nawalanki. Na szczęście w filmie jest nie tylko porywająca akcja, zaskakujące jej zwroty, setki trupów ścielących się gęsto, ale i humor, którego źródłem jest pomagier Henry’ego, Jimmy. Celowo nie użyłam słowa fabuła, bo jako taka jest w tym filmie najmniej chyba ważna, a jego mocnym punktem bynajmniej nie jest logika czy następstwo wydarzeń o wiarygodności psychologicznej bohaterów nie wspominając. Trzeba jednak przyznać że film nie udaje niczego innego czym jest, a jest zabawą w kino, utrzymaną w tonacji kina klasy B, która nadaje się świetnie do nowatorskiej zabawy konwencją.
ASPEKTY TECHNICZNE
Idealnie jeśli chodzi o dźwięk, bo fabuła filmu jest idealną pożywką dla wszelkiego rodzaju dźwięków dobywających się z coraz to różnych kanałów. W tyłach słychać oddech bohatera, szum urządzeń medycznych, charakterystyczne szumy i zakłócenia funkcjonowania cyborga Henry’ego, gdy ma problemy z zasilaniem. Ale przede wszystkim kakofonię akcyjnych odgłosów: strzałów, wybuchów, bijatyk, pisku hamulców, zgrzytu blachy itp. Wszystkiemu towarzysz bardzo głośna ścieżka muzyczna potęgująca jeszcze klimat absurdalnej nerwowości filmu.
Obraz drgający, podobnie nerwowy, chaotyczny i dynamiczny, pełen intencjonalnych zakłóceń. Kolory intensywne i nasycone, czasem sztuczne i odrealnione. Sporo bezy i czerni.
BONUSY
Zwiastuny i książeczka.
veroika
|
