John Terrier (Sean Penn) pracował kiedyś jako likwidator dla amerykańskich służb. Teraz sam stał się celem grupy wykwalifikowanych morderców, którzy ścigają go od afrykańskiej dżungli, poprzez ulice Londynu aż po tętniącą życiem Barcelonę. Terrier, by przetrwać i ocalić ukochaną, musi pokonać jedną z najpotężniejszych organizacji współczesnego świata. Wie doskonale, że w tym świecie nie liczy się ani prawo, ani moralność. Wygrywają silniejsi i bardziej bezwzględni.
Raczej nie można oprzeć się przekonaniu, że reżyser Pierre Morel ma talent, jeśli chodzi o tunningowanie panów w średnim wieku i czynienie z nich bohaterów kina akcji. A to John Travolta w „Pozdrowieniach z Paryża” doczekał się image’u łysego, bezwzględnego agenta CIA , a to Liam Neeson w „Uprowadzonej” przestał być histerycznym tatuśkiem i został rodzinnym bohaterem, a to wreszcie Sean Penn w „Gunmanie” - abstrahując od tego jakim kosztem - nabrał męskości. Ten ostatni chyba najlepiej ilustruje powiedzenie, że pasuje do filmu akcji jak pięść do nosa i eksperyment z obsadzeniem go wbrew image’owi niespecjalnie się powiódł. Aktor zbyt jest dosłowny i zbyt mało czujemy do niego sympatii, byśmy jakoś przejmowali się losem granego przez niego bohatera. W męczeństwie malującym się na jego twarzoczaszce może konkurować jedynie z facjatą Nicholasa Cage’a, zastygłą już od lat w minie rannego łosia. Gdyby nie ten mały zgrzyt, kilka słabszych sekwencji i parę nieprawdopodobieństw psychologicznych, co przekreśla szansę na sukces kasowy „Uprowadzonej”, film oglądałoby się dobrze. Ma bowiem kilka niezaprzeczalnych atutów: dobrze rozpisaną (i zagraną przez Jasmine Tronca) rolę kobiecą, niezłe role drugoplanowe (Ray Winstone i Javier Bardem), niespodziewane zwroty w czasie scen akcji oraz piękne lokalizacje, zwłaszcza tę barcelońską.
ASPEKTY TECHNICZNE
W krainę dźwięku tego filmu wprowadza nas kongijska ulica z jej charakterystycznym afrykańskim gwarem i hałasem. Pierwszy akcyjny mocny akcent to bardzo dobrze „Zrobiony: strzał snajperski w którym w bardzo krótkim czasie w kanałach wychwytujemy świst kuli, brzęk rozbitej szyby, plask przebicia tapicerki i wreszcie plaśniecie pocisku w ciało. Dobrze brzmi w tyłach rozróba w londyńskim barze w której na tle głosu spikera płynącego z tv słyszymy odgłosy walki wręcz i roztrzaskiwanych szklanek. Bardzo dobrze rozmieszczone w kanałach są odgłosy strzelaniny w hiszpańskiej hacjendzie wraz z wybuchem samochodu i eksplozją w piwnicy oraz spektakularny dźwiękowo podbity potężnym basem wybuch w barcelońskiej kamienicy .
Obraz jest ciemny, niezbyt ostry z intensywnym miejscami szemraniem tła i falowaniem krawędzi (barierki). Kolory lekko rozczarowują – Afryka jest przydymiona, brudnawa, Anglia szaro-granatowa ciemna, Hiszpania nadmiernie żółtawa i brązowawa. Czernie głębokie.
BONUSY
Zwiastuny.
veroika |
