| Firmowa impreza gwiazdkowa zwana popularnie „śledzikiem” to nieodłączna część miejskiego rytuału bożonarodzeniowego. Nierzadko dzieją się tam rzeczy, na których widok święty Mikołaj posiwiałby do reszty. Niejeden po takiej imprezie obudził się w miejscu przypominającym stajenkę, niejedna po 9 miesiącach próbowała sobie przypomnieć jak doszło do tego „niepokalanego poczęcia”. Zobaczcie co się stanie, gdy niezapowiedziana firmowa impreza świąteczna wymknie się spod kontroli, śledzik pójdzie na dno, klękające bydlęta przemówią ludzkim głosem, a pracownicy pewnej szanowanej firmy tak przegną choinkę, że igły będą sobie wyjmować z różnych części ciała, aż do Wielkanocy.
„Firmowa gwiazdka” to, niestety, film jednego wieczoru, konia z rzędem temu, kto będzie cokolwiek pamiętał z filmu parę dni po jego obejrzeniu. Nie ma w tym obrazie niczego zaskakującego: wiadomo jak się potoczy, wiadomo jak się skończy, wiadomo jacy będą bohaterowie, a nawet to czym nas zaskoczą. Takie dążenie do przeciętności wpisywało się raczej w założenie twórców, którzy bynajmniej nie marzyli o Oscarze tylko o wyprodukowaniu typowej komedii z paroma gwiazdkami, na której oni sami będą się dobrze bawić. Okazji do tej ostatniej jest sporo, bo jak na komedię o imprezie przystało owa wymyka się spod kontroli i rządzi się własnymi prawami. Mamy więc polewkę z totalnie ubzdryngolonych, skłonnych do destrukcji gości, którzy na co dzień są grzecznymi urzędasami, w tu puszczają im jakiekolwiek hamulce. I doprawdy trudno tylko powiedzieć, które ich Ja jest prawdziwsze. Wszechobecna demolka, zabawa po pachy, morze wódy i dragów, fekaliowo-erotyczne dowcipy, zbiorowa orgia w pewnym momencie zaczynają nużyć, więc dodano wątek kryminalny który wyskakuje jak sroce spod ogona, w związku z czym i wiarygodności w nim nie ma za grosz. Dosyć zaskakujące w tym całym melanżu jest tylko to, w jaki sposób poszczególne osoby (czytaj sztywniaki) zostają wprzęgnięte w zabawę. Najlepiej z obsady wypadła grająca zasadniczą HR-ówkę, Kate McKinnon i w porównaniu z innymi jej postać przechodzi jakąś ewolucję. Plus za pomysł z dzieckiem „uziemionym” w biurze dzięki tabletowi (co mam nadzieję miało być ironią).
ASPEKTY TECHNICZNE
Obraz wyraźny i dość ostry, choć przydałoby się lepsze nasycenie barw, zwłaszcza wszechobecnej czerwieni.
Ścieżka dźwiękowa bogata w odgłosy imprezy: ryki tłumu, szum wody, trzask rozwalanych mebli i urządzeń, fajerwerki itp. A wszystko na tle ostrego rapu, transu i hip-hopu płynących z głośników.
BONUSY
W wydaniu typu booklet, oprócz zwiastunów znalazło się miejsce na materiał zakulisowy „Jak powstawała Firmowa gwiazdka” (11 min) w którym mowa o pomyśle na film, o 28 wątkach jakie znalazły się w scenariuszu oraz o atmosferze improwizacji i zabawy na planie. Tą zabawową atmosferę wyczuć można oglądają ujęcia zepsute (8 min) w których aktorzy nie potrafią powstrzymać się od śmiechu i psują ujęcie. Są też sceny usunięte (2 min).
veroika
|
