Obraz Dereka Cianfrance’a (autora bardzo dobrego „Blue Valentine”) to w zasadzie dwa filmy w jednym. Pierwszy opowiada o szalejącym na motorze kaskaderze Luke’u, który dowiaduje się, że jego romans sprzed roku nie pozostał niewinny – narodził się z niego syn. Luke chce być dobrym ojcem, ale Romina, matka dziecka, boi się jego wybuchowego charakteru, płonącej w nim iskierki szaleństwa – i wybiera innego… Luke postanawia więc chociaż dać synowi to, czego on nigdy nie doświadczył: dobrobyt. Wspólnie z kumplem obrabia banki wykorzystując swe niezwykłe umiejętności kaskaderskie, odkłada sporą sumkę, wręcza ją Rominie. A wkrótce potem skok się nie udaje, Luke zostaje osaczony przez policję i… ginie z rąk oficera Avery’ego Crossa. I tutaj zaczyna się fabuła drugiego filmu. Mijają lata, przypadek doprowadza do spotkania dorosłego syna Luke’a, Jasona, a także Avery’ego (który robi właśnie karierę polityczną) i jego syna AJ-a. Co stanie się, gdy zafascynowany ojcem Jason odkryje, że jego szkolny prześladowca AJ jest synem zabójcy jego ojca?
Wiele jest w tym filmie wątków, może nawet zbyt wiele – nieoczekiwane ojcostwo, napady na banki, walka o szacunek dla siebie i najbliższych, korupcja w policji, kampania wyborcza, relacje matka-syn, mitologizowanie nieżyjącego ojca, zemsta, wybaczenie, wchodzenie w dorosłość, młodzieńczy bunt… Wymieniać można by jeszcze długo. A nad całością unosi się klimat spraw wielkich i ostatecznych, przypominających te z mitologii czy filmów typu „Na wschód od Edenu”, a także pytań o winy ojców, o możliwość odkupienia – to z założenia miało być kino monumentalne. Nawet jeśli nie wszystko zagrało, a dla niektórych przeskok między jedną częścią i drugą jest zbyt drastyczny i wybijający z rytmu, to „Drugie oblicze” trzeba zaliczyć do jednych z ambitniejszych, a zarazem efektownych produkcji 2012 roku: zdjęcia są przepiękne, montaż znakomity, aktorstwo przednie. A scenariusz zaskakujący i trzymający w napięciu do ostatniej sceny – Cianfrance zdecydowanie wyrasta na jednego z ciekawszych reżyserów amerykańskich.
ASPEKTY TECHNICZNE
Zaczyna się ciekawie, bo pamiętanym z dzieciństwa zgrzytem i szczękiem zardzewiałych mechanizmów karuzeli na wesołym miasteczku, czemu oczywiście towarzyszą popiskiwania zachwyconych dzieci, nawoływania rodziców, śmiech, rozmowy i oklaski gdy bohater wchodzi do namiotu by wykonać pokazowy numer, czemu z kolei towarzyszy zapowiedź przez megafon dopełniająca melanżu różnorakich dźwięków. To właściwie najgłośniejsza scena filmu bo potem oprócz kilku epizodów np. policyjnego pościgu za złodziejami jest już spokojniej. Ładne odgłosy towarzysza nam w scenach dziejących się w lesie (stukot dzięcioła, śpiew ptaków, granie świerszczy, skapywanie wody).
Praca kamery nie jest zbytnio statyczna, zwłaszcza w pierwszych sekwencjach. Daje to wrażenie że obraz jest niestabilny i niezbyt ostry, a kontury bywają lekko zmiękczone. Tylko w bardziej stabilnych zbliżeniach oscylujących na granicy z detalem widać wyraźnie włoski zarostu czy tęczówki błękitnych oczu bohaterów.
Jeśli już jesteśmy przy kolorach…to są one bardzo dziwne. Początek to wrażenie jakby kadry były prześwietlone, potem już mniej jest światła, nieco więcej mroku, a kolory z ciepłych i jasnych zmierzają w stronę ciemnych granatów, zieleni i czerni. Kontrast raczej płaski, ale też takie specyficzne jest oświetlenie, dosyć punktowe, wydobywające z mroku głównie słabo oświetlone – w dodatku sztucznym światłem – twarze. Sporo szmerania tła i gdzieniegdzie falowania krawędzi.
BONUSY
Oprócz standardowych zwiastunów są cztery mniej więcej dwuminutowe wywiady z aktorami i reżyserem. Najwięcej do powiedzenia ma grający Luke’a Ryan Gosling, który przyznaje się do zabawnego zbiegu okoliczności jakim było to że jego fantazja na temat rabowania banków. Po czym okazało się, że reżyser napisał właśnie scenariusz z owym wątkiem. Gosling zauważa też, że w filmie padają tylko 2 strzały, ale kładą się piętnem na życiu bohaterów. DaneDeHaan, grający syna Luke’a, młody, bardzo obiecujący aktor, zwraca uwagę na nietypowość scenariusza łączącego w sobie film gangsterski, dramat policyjny i obyczaj o dorastaniu. Sekcję bonusów zamyka reportaż z planu (7 min).
Jan/veroika |
