| Quan Ngoc Minh prowadzi niewielką restaurację w południowym Londynie. Życie mężczyzny rozpada się na kawałki, gdy w zamachu terrorystycznym ginie jego nastoletnia córka Fan. Zrozpaczony, postanawia za wszelką cenę dopaść sprawców. Nie zawaha się sam sięgnąć po terrorystyczne metody, by zmusić wiceministra rządu Irlandii Północnej do ujawnienia ich tożsamości.
Właściwie po twórcy bondowskiego „GoldenEye” i „Maski Zorro” mogłam spodziewać się dobrego filmu akcji, ale i tak „Cudzoziemiec” bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Wyłączywszy nazbyt naciągane komandoskie w stylu sekwencje końcowe, w których już mocno przeszarżowano, to całość ogląda się nadspodziewanie dobrze. Strzałem w dziesiątkę była koncepcja postaci Quana, granego przez Jackie Chana, którego ostatnio kojarzyłam z lekkimi, głupawymi komedyjkami. Tu gra rolę dramatyczną...i to mu naprawdę wychodzi. Gra złamanego życiem człowieka, który stracił wszystko. I to widać po nawet w mowie ciała. Kiedy siedzi wygląda jak pokorny petent: nogi równo pod krzesłem, plecy pochylone, wygląda jakby chciał się, jak żółw, schować do swojej skorupy. Z jego pełnej bruzd i zmarszczek twarz spoglądają zgasłe oczy bez iskierki nadziei. Do czasu. Bo w końcu zrozpaczony i zdesperowany ojciec, któremu nikt nie chce pomóc, wstaje z kolan. Nie widzi innego wyjścia jak tę pomoc wyegzekwować. I tu następuje pojedynkiem między dwoma mężczyznami, których los ustawił w roli antagonistów. Quan mści się oczyśćcie za śmierć swej córki na terrorystach, ale to z wiceministrem rządu Irlandii Płn, toczy pojedynek, w którym chodzi o informacje kto stoi za zamachem. Pojedynek wypada wiarygodnie, bo zmuszony do balansowania na cienkiej linie, z jednej strony chcący utrzymać status quo, a z drugiej przyparty do muru przez nic nie znaczącego Chińczyka, Pierce Brosnan w roli Hennesy’ego dotrzymuje pola Jackie Chanowi dobremu zarówno w roli złamanego desperata, jak wojownika, w której łatwo mógł otrzeć się o śmieszność. Chan jest jak na swój wiek niewiarygodnie wręcz szybki i sprawny, toteż sceny akcyjne nie wywołują takiego bolesnego odruchu jak oglądanie Stevena Seagala, mającego trudność z podniesieniem nogi do wysokości kolana. I tu zadbano o jako taką wiarygodność.
„Cudzoziemiec” to trzymająca w napięciu akcja, dobra muzyka, świetna choreografia, zaskakujący finał no i w końcu biali terroryści co stanowi miła odmianę po tych bardziej opalonych.
ASPEKTY TECHNICZNE
Sporo się dzieje w kanałach bo to głównie film akcji wiec od pierwszego wybuchu przez kilka następnych po strzelaninę i bójki na pieści wszystko znajduje swój dźwiękowy wyraz w dynamice i separacji.
Obraz wyraźny z dobrą ostrości i dużą widocznością szczegółów. Zachwyca zieleń angielskiej wsi i ciepły kolor drewna eleganckich wnętrz.
BONUSY
Booklet.
Veroika
|
