| Trójka studentów wprowadza się do domku na przedmieściach. Już po kilku dniach mieszkania w nowym miejscu zaczynają doskwierać im choroby, a codzienną egzystencję zakłócają niewytłumaczalne zjawiska. Nie zdają sobie sprawy, że oto padli ofiarą klątwy związanej z popełnionym przed laty morderstwem. Ich prześladowca nazywa się Bye Bye Man. Każdy, kto choć w myślach wymówi jego imię, jest zgubiony. Czy grupce przyjaciół uda nie popaść w szaleństwo i oszukać przeznaczenie?
„Bye bye man” jest horrorem, w którym wiemy co się wydarzy, ale i tak dajemy się uwieść (zwieść) klimatowi. Stary dom, zamaskowana postać, tajemnicze słowa, dziwne dźwięki dochodzące zewsząd, ukryte przejścia i zakamuflowane drzwi, światło które gaśnie i się zapala i przedmioty, które ożywają działają na wyobraźnię. Jednak mocną stroną tego horroru jest przede wszystkim umiejętne wygranie motywu zmysłów, które nas oszukują i wodzą na manowce za prawą zakapturzonego demona. Bohaterowie widzą rzeczy których nie ma, słyszą dźwięki, które nie mają swego źródła. To wszystko jest tak rzeczywiste, że zmusza to ich do działania. Podobnie jak w przerażającym „Koszmarze z ulicy Wiązów” czy innych tego typu horrorach największy strach wzbudza brak możliwości kontrolowania i panowania nad własnym umysłem, który staje się narzędziem w rękach zła. No bo jak można ocalić życie nie będąc pewnym, czy to co widzimy jest rzeczywiste? Pomimo zatem pewnej wtórności i przewidywalności, „Bye Bye Mana” jest filmem, który spokojnie mogę polecić jako rozrywkę na sobotni wieczór. Bo jeśli w przypadku komedii trudno mi przełknąć to co chcą mi wetknąć realizatorzy, to w przypadku horrorów moje umiłowanie adrenaliny robi swoje. Trzeba przy tym powiedzieć, że młodzi aktorzy grają poprawnie, nienazbyt przesadnie i naturalnie, unikając tego co w takich filmach najgorsze, czyli wrzaskliwej nadekspresji. Niespodzianką obsadową jest na pewno Faye Dunaway w roli wdowy po poprzednim nawiedzonym, a i Carrie-Anne Moss miło obejrzeć na ekranie w roli pani detektyw, w której to co się dzieje zasiewa ziarno wątpliwości co do racjonalności tego świata.
ASPEKTY TECHNICZNE
Sporo horrorowych dźwięków w różnych kanałach podbija klimat strachu. sprawiają że wchodzimy w ten film jak w masło. Szepty, szelesty, trzaśnięcia, kroki to miłe dla ucha podbicie lękowej stawki.
Obraz klimatyczny (czytaj ciemnawy) co sprawia że pewne detale tła mogą nam umykać. W scenach dziennych dobra ostrości kontrast. Kolory naturalne.
BONUSY
Booklet i zwiastuny.
veroika |
