Liczący 7 odcinków dokument z serii „Boso przez świat”, tym razem o Ekwadorze, to porcja interesujących opowieści, humoru i żywej, niekiedy fascynującej gestykulacji autora oraz pełnych słońca i kipiących zielenią kadrów.
Na początek oczywiście krótka wizytówka tego górzystego kraju i objaśnienie jego nazwy w odcinku „Ecuador znaczy równik”. Zobaczymy miejsce, w którym przebiega równik, „sztuczki” z wirowaniem odpływającej wody w różnych kierunkach w zależności od półkuli, na której odpływa, i przekonamy się, czy jajko może stać pionowo. Tu także kilka słów o położeniu geograficznym Ekwadoru oraz o użyteczności lamy (w tym przestroga).
Odwiedzając plantację bananów w odcinku „Bananera”, zobaczymy na własne oczy, że banany rosną od razu w opakowaniach, a drogę z drzewa (tak naprawdę bananowiec nie jest drzewem) do myjni pokonują podwieszaną „kolejką”. Po wizycie na miejscowym targu przekonamy się, że jeżeli ktoś potrafi miną przekazać smak banana, to jest to na pewno Wojciech Cejrowski.
W trzeciej części wybierzemy się „Z kamerą i strzelbą do dzikich plemion”. Prawie cały odcinek został nakręcony w sklepach: z żywnością, ze sprzętem i z bronią, ale widz oczyma wyobraźni widzi niedostępny gąszcz dżungli, przez który będzie się przedzierał z użyciem owego sprzętu (podstawa to kalosze).
Odcinek „W drodze do dżungli” warto obejrzeć uważnie, bo zostają tu wyliczone podstawowe niebezpieczeństwa zagrażające podróżnikowi, z których główne to głód. Proszę psychicznie przygotować się na opowieść o zupie z małpy, a wizualnie na widok pieczonych świnek morskich.
Zaopatrzeni i psychicznie przygotowani docieramy do „Wioski w dżungli”, gdzie gościmy u Indian Waorani, pomimo posiadania cywilizacyjnych gadżetów tkwiących jeszcze w epoce kamiennej. Dowiemy się, kiedy noszący jedynie sznurek na biodrach i niewiele poniżej tej linii Indianin czuje się nagi.
Po obejrzeniu odcinka pt. „Dżungla” bez trudu znajdziemy pięć szczegółów różniących ścieżkę wydeptaną przez Indian i ścieżkę wydeptaną przez białego człowieka (o ile tę pierwszą będziemy w stanie dostrzec). W nagrodę przekąska z mrówek.
„Zupa z małpy” tak naprawdę została omówiona już wcześniej, w odcinku pod tym tytułem małpa będzie raczej pieczona, a przynajmniej opalana nad ogniem. Ale przedtem oczywiście jej tropienie, wabienie i strzelanie do niej z dmuchawki, bo małpy nie lecą same do gąbki.
To jeszcze nie wszystkie ciekawostki dotyczące pięknego, dalekiego, egzotycznego Ekwadoru, jakie usłyszymy, a dzięki którym każdy odcinek mija błyskawicznie. W szybko nadchodzące chłodne jesienne wieczory warto dogrzać się i doenergetyzować opowieściami spod bananowca.
ASPEKTY TECHNICZNE
Żywość kolorów najlepiej widać na pstrokatych koszulach Wojciecha Cejrowskiego. Dominującym kolorem większości odcinków jest oczywiście zieleń w różnych odcieniach: jasnym, ciemnym, oliwkowym, ale zawsze nasycona. Ostrość obrazu średnia. Czasem pojawia się szemranie tła.
Dźwięk w stereo, z dobrze słyszalną narracją Wojciecha Cejrowskiego. Tło dźwiękowe, często zastępowane muzyką, to głównie odgłosy silnika autobusu lub łodzi, gwar na targowisku i na ulicy, odgłosy używania narzędzi.
BONUSY
Jedynie oferta dystrybutora.
itk
| 
