Detektywa Alexa Crossa, bohatera powieści Jamesa Pattersona, znają chyba wszyscy miłośnicy mrocznych kryminałów – pojawił się na ekranach już dwukrotnie, w obu przypadkach zagrał go sam Morgan Freeman (pozycje te to „Kolekcjoner” i „W sieci pająka”). Tym razem postanowiono przyspieszyć tempo opowieści i odmłodzić bohatera – Crossa zagrał Tyler Perry. Tempo może jest i szybsze, ale fabuła mniej wciągająca (notabene z powieścią „Cross”, na której oficjalnie oparto scenariusz, ma niewiele wspólnego), zaś Perry nie dorównuje Freemanowi (co chyba nie powinno dziwić…) i „nagrodzono” go za występ nominacją do Złotej Maliny.
Tytułowy bohater tym razem tropi seryjnego zabójcę o pseudonimie Picasso (w powieści taka postać nie występuje, złoczyńca zwie się po prostu Rzeźnikiem), który zostawia na miejscach zbrodni zawikłane zagadki nawiązujące do twórczości kubistów. Cross odkrywa niecne plany zbrodniarza, który na zlecenie ma zabić znanego biznesmena z Detroit, Picasso od tej pory zaczyna traktować starcie z detektywem jako sprawę osobistą. Życiu Crossa i jego rodziny zaczyna zagrażać poważne niebezpieczeństwo…
To zdecydowanie najsłabszy film o przygodach detektywa-psychologa. Problemem jest przede wszystkim scenariusz, sztampowy, naciągany, w którym akcję postawiono wyżej niż ciekawe psychologiczne gierki. Kiepsko wypadł też Matthew Fox, który grając psychopatę, kreuje kolejnego złoczyńcę tak złego, że aż komiksowego… Pozycja tylko dla zagorzałych fanów Alexa Crossa i tych, którym nie przeszkadzają odgrzewane pomysły skumulowane w jednym dziele.
ASPEKTY TECHNICZNE
Ścieżka dźwiękowa to sporo basów i dobrze rozseparowane odgłosy tła. Subwoofer daje czadu w scenach eksplozji pocisku rakietowego i wybuchu granatu w apartamentach Nunemachera, w wyniku którego pęka gruba szyba rozsypująca się w drobny mak. Echem grzmi strzał snajperski w scenie w restauracji oraz strzelanina w początkowej sekwencji filmu w starej, zrujnowanej fabryce. Przestrzenność dobrze oddaje scena z wylewającą się spoza szklanych ścian wodą, której plusk roznosi się po całym pomieszczeniu. Podobnie fajnie oddano sekwencje walki, gdy rozszalały tłum dopinguje walczących na ringu.
Film stoi pod znakiem głębokiego kontrastu i mocnej czerni, co bardzo się przydaje w wielu ciemnych i nocnych scenach. Ostrość dosyć porządna, acz nie żyletkowa. Widoczność detali dobra: żyłki na twarzy mordercy i jego liczne tatuaże widać wyraźnie. Dominują dwie tonacje kolorystyczne: ciepłe brązy, beże i oranże oraz granaty z szarościami i błękitami. Usterką transferu jest szemranie tła i okazjonalne falowanie krawędzi (dach pałacu).
BONUSY
Tylko zwiastun.
Jan / veroika
Premiera DVD: 18.03.2013
|
