To jeden z tych koncertów, które miały szczęście zostać zarejestrowane w najlepszym dla zespołu okresie. Dlatego pod tym tytułem kryje się prawdziwa alchemia rocka.
Koncert odbył się w czasie trasy promującej album „Love Over Gold”, w 1983 roku, na dwa lata przed wydaniem megakomercyjnego, najsłynniejszego albumu, jakim był „Brothers In Arms”. Na tym tle „Alchemy” pod względem realizacji, świeżości wykonania prezentuje się okazale. Nie bez przyczyny jest to koncert uznany za jedno z największych muzycznych osiągnięć zespołu. Wszystkie kompozycje wykonane 22 i 23 lipca 1983 roku w londyńskim Hammersmith Odeon brzmią lepiej niż wersje studyjne, a dzięki rozbudowanym improwizacjom są bogatsze. Już rozpoczynający show, trwający trzynaście minut „Once Upon A Time In The West” z każdą chwilą rozwija się, fantastycznie buja i daje pole do popisu muzykom.
„Alchemy” to przykład przemyślanego spektaklu o odpowiedniej dramaturgii zgodnie z arystotelesowskimi wyznacznikami. Szczególną rolę pełni w nim oświetlenie współtworzące klimat koncertu, odpowiednie dla każdej kompozycji. Wystarczy rzucić okiem na listę utworów, żeby przekonać się, iż mamy do czynienia z czymś na kształt the best of. Oprócz żywych, pełnych energii, zagranych z niebywałą łatwością popisów w „Tunnel Of Love”, „Romeo And Juliet”, „Sultans Of Swing” czy „Expresso Love” piorunujące wrażenie robi długi, pełen napięcia pojedynek gitarowy w „Telegraph Road” z promowanej płyty „Love Over Gold”. Jest tu stopniowanie napięcia, rozbudowana aranżacja i improwizacja. Dzięki temu wersje na żywo wygrywają spontanicznością ze studyjnymi pierwowzorami. „Alchemy” słusznie uchodzi za dowód tego, że muzyków nie dopadła jeszcze rutyna. Bawią się tym, co robią, i czerpią z tego ogromną radość.
Dramaturgię spektaklu wspaniale podkreślają światła. Gdy tego wymaga klimat, w momentach lirycznych scena zatapia się w półmroku. Dramatyczne chwile podkreśla natomiast pełna bateria reflektorów. Eksponują one dym, w którym brodzą po kolana muzycy. „Alchemia” do dziś pozostaje jednym z najlepszych albumów koncertowych lat osiemdziesiątych oraz doskonałym dokumentem epoki. Tym bardziej cieszy, że duch tamtego niezwykłego wieczora został unieśmiertelniony na taśmie celuloidowej. Można jedynie żałować, że w tym zestawie zabrakło „Down To The Waterline”, „Where Do You Think You Going”, „Skateaway” albo „Love Over Gold” obecnego w wersji 2CD. Na pocieszenie mamy wszystko to, z czym kojarzony jest zespół Marka Knopflera. Zasługa tak dobrej realizacji leży po stronie reżysera – Petera Sinclaira – człowieka odpowiedzialnego za DVD AC / DC „Live At Donington” czy „Secret World” Petera Gabriela. Podsumowując, dobrze, że wreszcie ta sztandarowa pozycja lat osiemdziesiątych ukazała się na DVD oraz Blu-ray i to w tak bogatej oprawie.
ASPEKTY TECHNICZNE
Pisząc o obrazie filmu z 1983 roku, nie można oceniać go na równi ze współczesnymi standardami i jakością współczesnych wydawnictw koncertowych. Trzeba umieścić go przede wszystkim w epoce, w której powstał, i w tym kontekście skupić się na ówczesnych możliwościach technicznych.
Obraz w formacie telewizyjnym (1.33:1) został wyczyszczony z wszelkich analogowych brudów. Widać, że optyka kamer filmowych wymagała oświetlenia i taśmy wysokiej czułości. Cały obraz wydaje się drżeć, a wokół postaci pojawia się aureola. Postacie pozostające w ruchu tracą ostrość, zostawiają po sobie smugę. Czerwień wściekle czerwonej marynarki Marka Knopflera aż wylewa się poza kontury. Gdy światła płoną, widać muzyków bez problemu, gdy ledwo się tlą, widać tylko ich majaczące sylwetki. Czerń pokrywa szum cyfrowy. Sporo ujęć wydaje się niedoświetlonych, a kolory przesycone.
Zdecydowanie lepiej prezentuje się strona dźwiękowa. Oprócz nieskompresowanego LPCM Stereo mamy tu miks dźwiękowy w DTS-ie. Jest to DTS z prawdziwego zdarzenia, a nie sztucznie uprzestrzennione stereo. Dzięki nowemu remasteringowi przednia scena dźwiękowa eksponuje się wyraźnie, dynamicznie, selektywnie, z odpowiednią separacją na kanały. Kanały surround przenoszą nie tylko pogłos tego, co przed nami, ale i owacyjne reakcje publiczności. Dzięki nowej technologii koncert brzmi lepiej niż kiedykolwiek.
BONUSY
Koncert ukazuje się w edycji specjalnej (DVD+2CD deluxe edition). Obok płyty DVD otrzymujemy podwójne CD z zapisem koncertu, wcześniej funkcjonującego jako samodzielne wydawnictwo. Całość zapakowano w gustowne kartonowe pudełko digipack. Oprócz samej muzyki na dysku znalazło się trochę dodatków. Są to koncertowe wykonania „Tunnel Of Love” i „Sultans Of Swing” pochodzące z programu BBC „Old Grey Whistle Test”. Ostatnim bonusem jest 58-minutowy dokument „BBC Arena: Dire Straits” zrealizowany jeszcze w czasach „Making Movies”, ukazujący zespół na scenie oraz podczas prac w studio. Koncert jest rzadką i cenną pamiątką dla fanów, ponieważ ukazuje zespół, gdy w jego składzie grał David Knopfler.
Marcin Kaniak
|
