ABBA, zespół z absolutnej czołówki, który w muzyce rozrywkowej osiągnął szczyt i rzucił świat na kolana. Oprócz Volvo ABBA okazała się najlepszym towarem eksportowym Szwecji.
Sięgnięcie po nagrania zespołu może wzbudzić tęsknotę za latami 70. i 80. Na płycie ABBY „Gold” wymieszane niechronologicznie przeboje zespołu pozwalają spojrzeć na początki kariery grupy, zdobywanie list przebojów, szczyt i powolny zmierzch. Na płycie nie zabrakło „Waterloo”, który otworzył zespołowi drogę do sławy. Lasse Hallström, reżyser większości tych pionierskich teledysków, zatrzymał na taśmie celuloidowej ducha tamtych czasów. Dla jednych ABBA pozostanie szczytem kiczu, a dla innych przykładem grupy ze światowej czołówki muzyki popularnej. Nie ulega wątpliwości, że to jedyny TAKI zespół, na którego nazwę reagowano tak żywiołowo. Sięgając po te nagrania będące sentymentalną, zatrzymaną w kadrze podróżą w czasie, trudno nie ulec uczuciu melancholii. W chwili, gdy w muzyce nie ma żadnych reguł, teledyski zespołu ABBA są podręcznikowym przykładem harmonii, naturalności, odzwierciedlają swobodę i szczerość. Ilustracje nagrań, w których przewija się plastikowo-kartonowa scenografia, światła jak z dyskoteki, długie koszule i buty na koturnach, po latach nie straciły czaru, przebojowości i chwytliwości. Muzyka u większości słuchaczy starszego pokolenia może budzić różne skojarzenia. Niektórych może nakłonić do sprowadzenia do domu szkolnych miłości, otwarcia butelki szampana, wspomnienia najlepszych lat swojego życia i upicia się na smutno.
ASPEKTY TECHNICZNE
Obraz w formacie pełnoekranowym jest pozbawiony znanych z telewizyjnych emisji brudów i analogowych śmieci. Ma co prawda drobne ziarno, ale częściej ono jest efektem zamierzonym i świadczy, że zdjęcia powstały na taśmie filmowej, co wówczas, w dobie narodzin ery wideo, było rzadkością. Kolory nawet niewiele straciły z blasku i widać, że podrasowano je z widocznym efektem.
Ścieżka stereofoniczna, dynamiczna, ma porządne brzmienie i specjalnie nie przeszkadza brak miksu Dolby Digital 5.1.
BONUSY
W dodatkach umieszczono 20-minutowy materiał dokumentalny „ABBA: The History” z wypowiedziami Michaela B. Tretowa, inżyniera dźwięku ABBY, i Björna Ulvaeusa. Panowie jako jedyni udzielają wypowiedzi, z których można wyłapać sporo ciekawostek. Wspomnienia początków kariery mieszają się z migawkami z konkursu Eurowizji w Brighton w 1974 roku (zespół zagrał wówczas „Waterloo”), w którym ABBA zdobyła pierwsze miejsce. Kostium, w którym występował Björn, był tak ciasny, że muzyk nie mógł w nim swobodnie usiąść. Z kolei do „Summer Night City” zrobiono 50 miksów, aż uzyskano upragniony efekt. Zbudowane w 1978 roku Polar Studio, w którym zespół nagrywał, podczas sesji zawsze było oblężone przez fanów czekających w samochodach na zewnątrz. Dla Björna ze względów osobistych spore znaczenie miał utwór „Slipping Through My Fingers”. Zbyt wcześnie opublikowana, ostatnio nagrana przez zespół kompozycja „The Day Before You Came” muzycznie i wizualnie potwierdziła schyłek kariery zespołu. Utwór stylistycznie inny niż poprzednie piosenki ABBY według Björna nie powinien być ujawniony. Czuje się, że jest on rodzajem definitywnego pożegnania z publicznością, znakiem, że pora odejść. W związku z tym, że każdy z muzyków chciał iść w swoją stronę, postanowili zrobić sobie przerwę, która trwa aż do teraz. Materiał kończy wspomnienie musicalu „Chess” zawierającego piosenki wzorowane na utworach ABBY. Szkoda, że 20-minutowy materiał nie jest dłuższy i że tak marginalnie w nim potraktowano musical „Abbacadabra”, „Chess” czy film Lasse Hallströma „ABBA”. Na koniec zmontowana w 1992 roku wersja „Dancing Queen” („Dancing Queen” – 1992 Version”).
Marcin Kaniak
|
