MÓJ PRZYJACIEL HACHIKO

Jak powiada wszystkowiedząca Wikipedia, „akita to rasa myśliwskich szpiców japońskich, przeznaczona pierwotnie do polowania na grubą zwierzynę – dzika, jelenia i czarnego niedźwiedzia oraz do ciągnięcia ciężkich ładunków”.

Można zaryzykować twierdzenie, że widok sympatycznej psiej mordy już gwarantuje producentom sukces takiego obrazu, a resztę – ich zdaniem – jakoś się wybaczy. I tak jest i tym razem.

Ale do rzeczy. Scenariusz oparty jest na autentycznej historii japońskiego psa Hachiko (ur. w 1923 r., zm. w 1934 r.), który przez dziewięć lat wyczekiwał na stacji w Shibuya swego właściciela, doktora Eisabury Ueno, który zmarł i nigdy nie wrócił do domu. Po śmierci psa wystawiono mu tam pomnik. Prawdziwy Hachiko doczekał się filmu, który w 1987 r. nakręcili Japończycy. Po latach swoją wersję zrealizował Lasse Hallström, umiejscawiając akcję w amerykańskim Bedrige. Hachiko jest w niej japońskim szczeniakiem akita, wysłanym do USA przez japońskiego mnicha. Piesek trafia przez przypadek w ręce profesora Parkera Wilsona (Richard Gere), który – mimo oporów żony – zaopiekowuje się nim. Po jakimś czasie Hachiko nabiera zwyczaju odprowadzania pana na stację kolejową i wychodzenia po niego o godzinie piątej po południu, z czego nie rezygnuje aż do swojej śmierci.

Historia jest sama w sobie urocza, ale poza wzruszającym wątkiem psiej wierności mamy do czynienia głównie z typowo amerykańskimi ckliwymi scenkami rodzinnymi w stylu „kochajmy się”, mającymi na celu wydłużenie minutażu, podczas gdy dzieje Hachiko świetnie nadają się na godzinny obraz familijny. Ale dla samego psa obejrzeć warto.

ASPEKTY TECHNICZNE

Obraz trochę razi niezbyt ładnymi, zgaszonymi kolorami, często sino-brązowymi, co tylko po części usprawiedliwia ekranowa jesień i zima. Szczegóły widać przeciętnie, ostrość nie należy do brzytewnych, ale nie pojawiają się żadne usterki.

Dźwięk mało ciekawy, frontalny, okazjonalnie tylko odznaczający się frontalną separacją odgłosów, czego przykładem tupot psich łapek. Ale szum wiatru i liści słychać także i z tyłu.

BONUSY

Tylko zwiastuny (13).

ren