Produkcje Sceny Faktu Teatru TVP przyzwyczaiły nas do jednego – prezentowani w nich ludzie tracą wszelkie cechy osobowościowe, cały swój koloryt, bo liczy się wyłącznie jedno: pokazanie, jak paskudna komuna wsadzała do więzienia uczciwych patriotów. Dokładnie tym tropem podąża spektakl Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej.
Rozpoczynający karierę sportowca Jerzy Pawłowski zostaje szantażem zmuszony przez bezpiekę do współpracy (odmowa oznacza śmierć ojca, byłego AK-owca). Już jako odnoszący sukcesy szablista, dla idei – pieniędzy nie chce, jak wmawia prowadzącemu śledztwo pułkownikowi Zajkowskiemu – podejmuje współpracę z CIA. Chce się tam podobno wkręcić dla dobra ojczyzny. Po serii przesłuchań w 1974 r. trafia jednak do więzienia na 25 lat, gdzie unoszony dumą i honorem odmawia schylania się do podłogi po miskę zupy i wieszczy upadek reżimu.
I to jest praktycznie wszystko, czego dowiadujemy się o najsłynniejszym polskim szabliście (szacunek zmarłemu w 2005 r. wybitnemu sportowcowi naprawdę się należy). Spektakl wypełniają głównie sceny przesłuchań na Rakowieckiej, epizody więzienne, rozmowy z agentami CIA i króciutkie archiwalne wstawki z jego występów, z których wynika, że grający Pawłowskiego Zbigniew Zamachowski zupełnie fizycznie nie przypomina wysokiego szablisty. Taki drobiazg. To wszystko zaprezentowane zostało w sposób zupełnie niechronologiczny, a ujęcia retrospektywne wręcz cofają się w czasie, utrudniając zrozumienie akcji.
Tymczasem prawda o sportowcu jest bardziej skomplikowana. Był ulubieńcem władzy i osiągnął w wojsku tytuł majora (w spektaklu ubolewa, że nie awansował wyżej). Prywatnie lubił luksusowe samochody, kobiety, imprezowy styl życia, prowadził różne interesy. Nie był też taką postacią bez skazy i zmazy, jak nam usiłuje wmówić autorka sztuki. Co prawda Pawłowski podejmuje współpracę z CIA, ale o tym, że donosił polskim władzom na kolegów sportowców, nie ma ani słowa.
Sprawy nie polepsza interpretacja Zamachowskiego. W jego wykonaniu szablista jest postacią raczej małego formatu i awanturnikiem. Ani z niego wielki szpieg, ani człowiek, którego towarzyskie wyczyny ekscytowały Warszawę. Ciekawszą kreację stworzył Daniel Olbrychski jako pułkownik Romuald Zajkowski.
ASPEKTY TECHNICZNE
Obraz (1.78:1) bardzo poprawny. Ma dobrą ostrość, ładnie widać szczegóły, np. fakturę skóry twarzy aktorów, a kolory są naturalne. Drobną usterkę stanowi tylko nieznaczne szemranie tła. Wstawki archiwalne są czarno-białe i często bardzo zabrudzone. Dźwięk w Dolby Digital 2.0. Odgłosy, np. efekty dźwiękowe, wyraźnie rozseparowane na kanały, kwestie aktorów na ogół zrozumiałe.
BONUSY
Tylko oferta TVP, czyli okładki innych pozycji Telewizji Polskiej.
ren |
Opinie użytkowników (4)
tytus 2014-21-11 21:55 Odpowiedz
B.dobry spektakl. Olbrychski super.
nuda 2012-21-02 17:16 Odpowiedz
nudny
oakpark 2012-21-02 12:12 Odpowiedz
Jasne, że Pawłowski nie był postacią jednoznaczną - z cała pewnościa jednak nie był postacią małego formatu czy kims, kto tylko bawi sie zyciem bez głębszych celów czy idei. BTW : Miał jakieś 175 cm wzrostu, wcale nie miał \"pociągłego wzrostu\" florecistów.... moim zdaniem spektakl bardzo dobrze pokazuje jak system peerelu starał sie zeswinic kazdego - od roboli po elity - człowiek który tylko chciał spokojnie żyć bywał zmuszany do świństwa lub niszczony. Pawłowski na jakims etapie swego życia postanowił sobie, że ogra system.
Postac płk Zajkowskiego - ulubionego oficera Kiszczaka od brudnej roboty (nadzorował m.in. \"obróbke\" torturami sanitariuszy, którzy mieli pobić Przemyka...) potraktowana bardzo technicznie - cóż, w ten sposób postępuje sie dzis z \"ludźmi honoru\" w III RP.... wciąż wiele mogą. W końcu po to aby za zgodę na tortury na terenie Polski nie trafił do wiezienia Leszek Miller panaKaczyński prokurator Seremet utrudnia sledztwo, przenosi do Krakowa.....
Pawłowskiego oceni historia .... Zajkowskich już oceniła.
Marek 2012-20-02 23:54 Odpowiedz
Niestety spektakl (emisja luty 2012) bardzo mnie rozczarował. Miałem możliwość poznać p. Jurka przez 2 miesiące pobytu w Barczewie, historię kariery z jego opowiadań. Szkoda, ze spektakl nieudanie pokazuje tego całkiem innego człowieka, patriotę i sportowca..