Po sześciu latach zostaje zwolniony z więzienia niewinnie skazany były komandos Shane Daniels. Przez niesłuszny wyrok stracił pracę, reputację i żonę. W pierwszych godzinach na wolności staje się świadkiem zabójstwa policjanta przez członków chińskiej mafii. W strzelaninie, która się wywiązuje, zabija jednego z nich, ratując siebie i jeszcze jednego świadka, Rosjanina Siergieja. Z samochodu chińskich mafiosów zabiera pieniądze i zamkniętą w bagażniku odurzoną narkotykami Tię. Choć całej trójce udaje się ujść cało, to chińska mafia nie odpuszcza i podąża za nimi. Nie mogą też liczyć na pomoc skorumpowanej, współpracującej z Chińczykami policji.
Tylko na filmach z Seagalem można się przekonać, jak głośno chlusta krew. A tak się składa, że co chwila ktoś mu się nawija pod rękę (lub pod lufę). Kiedy masakruje komuś twarz, to robi to dokładnie, nie po łebkach (choć zdecydowanie po łbach). „Niebezpieczny człowiek” to film dla tych, którzy mają upodobanie w jatkach i strzelankach i nie tęsknią za żywszą mimiką bohaterów. Fabuła, choć zawiera wątki i chińskie, i rosyjskie, i mafijne, i policyjne, a w przebłyskach wspomnień także i osobiste głównego bohatera, jest opowiedziana dość siermiężnie, kroczymy wraz z postaciami od rękoczynu do rękoczynu i od wystrzału do wystrzału i tak to się toczy. Na koniec wspaniały widok jeziora wśród przyprószonych śniegiem szczytów. Happy end.
ASPEKTY TECHNICZNE
Kadry ponure jak historia, którą ilustrują. Dominuje czerń nocy (niezbyt nasycona), a sprane kolory powleczone są ceglastopomarańczowym lub sinym nalotem. Nie dziwota, skoro głównym źródłem światła są uliczne latarnie i reflektory samochodów. W ujęciach dziennych kolorystycznie też niezbyt wesoło: jest późnojesiennie – na niebie szarość, a na ulicach bure brązy. Ostrość i kontrast przydałyby się w tej sytuacji lepsze. Szczegóły dalszych planów gubią się, a i pierwszego są niezbyt wyraźne.
Dźwięk tylko w Dolby Digital 2.0, i całe szczęście. Dellikatne ucho widza mogłoby bowiem nie znieść tego natłoku masakrycznych odgłosów w wersji dookolnej. Zaczyna się to na początku, a kończy na końcu. Do zestawu dźwięków należą trzy główne zbiory: naparzanie wręcz, strzelanie, pisk opon. Zwłaszcza naparzanie wręcz jest dźwiękowo malownicze, słychać tu plaśnięcia, odgłosy gwałtownego wgniatania tkanek twardych i miękkich, chrzęst wykręcanych lub łamanych stawów i kości, chrobot miażdżonych kości i chlustanie krwią. Strzelaniny też są bogate w rodzaje odgłosów – od pojedynczych strzałów do serii, od przeładowywania broni do metalicznego jej szczęku. Głosy aktorów są nagrane dość cicho, ale problem z wysłyszeniem wszystkich słów można mieć tylko w scenie przyjazdu policji na miejsce strzelaniny.
BONUSY
Dodatków brak.
itk
Premiera DVD: 25.05.2012
|
